Temat: Anoreksja i wychodzenie z diety...

Kochanie, zacznij od pracy nad poczuciem własnej wartości. Zazwyczaj DDA mają z tym olbrzymi problem, bo nasłuchały się od najmłodszych lat lawiny krytyki a często i wyzwisk. To burzy poczucie wartości, podważa bezpieczeństwo i niszczy osobowość. Nie musisz być idealna, tak naprawdę najlepiej żyje się ludziom którzy poprzestają na normalności. Nikomu nie muszą stale udowadniać jak bardzo są wspaniali i żyją sobie spokojnie. Uwierz, że Ty też masz bardzo dużo zalet :)

Przestań się tak bardzo spinać i przenieś uwagę na inne aspekty życia. Ładny wygląd to nie tylko szczupła sylwetka. Ludzie cenią też inne cechy - zadbanie, życzliwość, promienny uśmiech, poczucie humoru....sama sobie dopisz co cenisz w ludziach i idź w tym kierunku :)

Pracuj nas dobrym samopoczuciem, zadbaj o codzienną porcję radości, chociażby to miało być oglądanie kabaretów czy komedii. Gdy będą Cię nachodzić lęki staraj się je tak analizować, by dotrzeć do ich źródła, do podstawy skąd się wzięły i co się za nimi kryje. Dopiero gdy dojdziesz do sedna, co tak naprawdę budzi Twój strach,  zastanów się jak sobie z tym poradzić, bez uciekania się do sposobu który wyrządza Ci krzywdę.

Psychiatra, koniecznie. I lekarz specjalista od zaburzeń odżywiania. Jak najszybciej. Bo psycholog nie wystarczy, Ty masz chorą głowę, chore emocje i chore ciało, możesz doprowadzić się do śmierci, nie tylko do skrajnej dewastacji organizmu i niepełnosprawności. To trzeba leczyć, trzeba leczyć zaburzenia myślenia, fobie, natręctwa, urojenia, zaburzony schemat Ja i schemat ciała, autodestrukcję. W tym jest pierwszy problem a nie w liczeniu kalorii. Nie licząc ich też się możesz zagłodzić i zniszczyć. A jak już będziesz pod opieką lekarza i od psychiki i od ciała, z zapewnieniem że przeżyjesz, to psychoterapia też, jak najbardziej. Ale anorektyczki najpierw trzeba odżywić, by móc z nimi pracować terapeutycznie. Inaczej jak w czarnym dowcipie - terapia prawie się udała, już-już by pacjentka załapała realny obraz siebie, ale nie zdążyła, bo umarła. Ja Cię nie straszę, pokazuję tylko fakty i ryzyko. Strasznie się katujesz, znęcasz się nad sobą samą - i nad swoim ciałem i nad osobą jako taką. Gdybyś miała kogoś tak traktować jak siebie, to wylądowałabyś z wysokim wyrokiem w więzieniu za znęcanie. A sobie robisz to bezkarnie. Naprawdę wolisz umrzeć, lub się skrajnie wyniszczyć, niż lekko przytyć?! Tak, zdecydowanie jak najszybciej psychiatra, bez dyskusji. Ja się Twojej rodzinie nie dziwię, abstrahując od ich zaburzeń i nałogu. Ale ja też bym kontrolowała i pilnowała gdyby było ryzyko, że bliska mi osoba kojfnie niedługo przez autodestrukcję :(

Jak wyżej - psychoterapia i psychiatra. I pomyśl nad prawdziwym uniezależnieniem się od rodziców. Dlaczego zainwestowałaś pieniądze w taki półśrodek jak mieszkanie za ścianą? Jaka to samodzielność skoro tatuś tyran zagląda Ci do talerza i zabiera rowerek? Ta kontrola na moje oko tylko pogarsza Twój stan.

Jutro wracam do pracy po długim urlopie, jestem bardziej zmęczona psychicznie niż wcześniej. Cieszę się tylko na święta, tylko na nie czekam. 

Dzisiaj miałam fatalny dzień, zjadłam 6 plasterkow chleba z polędwica drobiowa, a na obiad jajecznice z 4 białek z cebulką i brokuł. Miałam mega gonitwe i nie miałam czasu nawet myśleć o jedzeniu. Za to zamarzyl mi się kogel mogę, zjadłam jedno ubite żółtko bez cukru :) Jutro zjem więcej, bo dorzucę marchewkę, jabłko i jogurt, a zamiast białek pieczeń z kurczaka. 

Ale dlaczego cudujesz i jesz jajecznicę z samych białek?

Swoją drogą, podziwiam - zjeść surowe żółtko bez cukru... brrr.

Zdecydowanie psychiatra. W średniowieczu były pochody biczowników, takie z pejczami i haczykami na końcu, a dziś jak widzę w stylu samodręczenia jest też prócz wyczerpujących ćwiczeń i picia octu także jajecznica z białek i surowe żółtko, bleeeee :( 

Ale właściwie co ja Cię będę przekonywać - Twoje życie, Twoje ciało, Twoja sprawa. Jak będziesz wyglądać w trumnie jak szarożółty kościotrup, to mnie przecież straszyć nie będziesz, mi to rybka. Chcesz się zabijać powoli, pomysłowo i z satysfakcją z długotrwałego dręczenia ciała? Cóż, żyjemy w wolnym kraju. Dla mnie to głupota. Ale wolno Ci, każdy może się doprowadzić do ruiny jak ma wolę.

Kogel-mogel bez cukru to absurd na miarę herbaty bez wody. Albo jesteś trollem, albo bardzo potrzebujesz pomocy psychologicznej.

Nie jestem trollem. 

Powinnam od razu podskoczyć na wyższą kaloryczność, na poziom PPM (1100), albo przynajmniej na 1000 kcal? Waga powinna nieco podskoczyć jak z dnia na dzień zwiększe posiłki o 200-250 kcal? 

Przecież już kilkukrotnie padła tu odpowiedź, że powinnaś podskoczyć do PPM, a potem dokładać stopniowo do CPM. Waga powinna nieco podskoczyć, bo teraz masz niedowagę. Jeśli nie potrafisz, to jeden z licznych w Twoim przypadku sygnałów, że potrzebujesz pomocy specjalisty. Idź do psychiatry, zmień psychologa. Czy odpowiesz na moje pytanie o rodziców - dlaczego zdecydowałaś się tylko na namiastkę samodzielności?

Bo jestem przywiązana do mamy. Przeżyłysmy razem dramat i nie wyobrażam sobie jej zostawić zwłaszcza, że nie jest zdrowa i potrzebuje mojej pomocy.