Pamiętnik odchudzania użytkownika:
d.popowska

Cóż, miesiąc z Vitalią minął, jak jeden dzień. 

Cudownie było zobaczyć tę magiczną liczbę 7 z przodu  Aleee... Co by nie było tak cudownie. Od wczoraj przechodzę kryzys. Nadeszły dni kobiece, ja jestem umierająca, mam wrażenie, że przytyłam z 10 kg i nie mogę na siebie patrzeć...

W dodatku ten cholerny brzuch pozwolił mi tylko na rozciąganie - o bieganiu nie było mowy.

Wiem, wiem... Bez sensu użalać się nad sobą,ale w końcu gdzieś muszę. 

Kryzysie - mmiiińńń!

Cóż... I ja się tutaj znalazłam. Po wielu próbach, po kilku podejściach do założenia konta...

To znak,że moja motywacja sięgnęła zenitu. Ciekawe, ciekawe... Z jednej strony wizja założenia obcisłej sukienki na "walentynki 2015" jest cudowna,a z drugiej strony dla mnie ten czas... Cała wieczność! 

Jednak wiecie, jaką mam największą motywację? Mój facet. Od czwartku, dzień w dzień, przy każdym przygotowywaniu posiłku (jeśli oczywiście jest w domu), przy każdym uśmiechu, że to jedzenie jest takie smaczne, przy każdym założeniu adidasów słyszę - weź przestań, i tak nie schudniesz. Ojjj, budujące, naprawdę.

Mam nadzieję,że wytrwam, że teraz będę mogła być z siebie dumna i pokazać, że potrafię.

Poza tym właśnie wczoraj zostałam absolwentką wyższej szkoły, tak więc mam tyyyyllleee czasu dla siebie:) 

Noooo, może minus ten czas dla mojego synka ; ).