Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Wracam do Was wypoczęta i usmiechnieta :-)))

Jesssu, w Chorwacji  było cudownie, ale wszystko co dobre kiedyś się kończy.Wyjechałam na wakacje niestety z wagą 63 a wróciłam z wagą 66 i nie dziwota bo posiłki serwowali nam : śniadanie od 7.00 do 10.00, obiadokolacja od 19.00 do 21.00 a pomiędzy posiłkami wolny wybór, he, ee. I tu Was zaskoczę bo wcale nie podżerałam . Po prostu przez pierwsze 3 dni na śniadanie za strachu, że padnę z głodu do wieczora najadałam się jak chora k***a  na pastwisku i wychodziłam z brzuchem wielkim jak balon. Obiadu czy kolacji o tak późnej porze to ja nigdy nie jadam i metabolizm sfiksował. Ruchu miałam bardzo dużo. Pływałam w tej lazurowej wodzie w ta i powrotem i do woli.

Pożyczyłam od ślubnego maskę i pooglądałam sobie prześliczny świat podwodny. 

Aby zejść na plażę trzeba było pokonać 150 schodów w dół i tyle samo niestety z powrotem. I ślubny na schodach coby nie nie było wątpliwości

Były 3 dni plażowania i 3 dni wycieczek i w tym też plażowanie czyli ciałko zjarane na heban. Ale najważniejsze, że się dobrze bawiłam. Włosów z głowy z powodu wagi sobie rwać nie będę jak mówi Dziejka. Bo po jaką cholercię oprócz niekochanych dodatkowych kilogramów jeszcze mi łysa głowa?!?!? Wzorem Bajki wprowadziłam natychmiast program naprawczy bo póki co mam wpływ  na pewne moje działania  i sytuacja na dzień dzisiejszy ma się tak :

Ciekawe co przyniesie jutro, ale tym będę się martwić jutro. A póki co kilka fotek upamiętniających moje wakacje.

Na planie hotel gdzie jadaliśmy te zgubne dla Mieci posiłki...

Park Narodowy Jezior Plitwickich..

A to już inna wyprawa. Ja pod palmą i czasem się zastanawiam czy czasem nie mam palmy w głowie, hi, hi..

Miecia znowu w towarzystwie palmy, ale w krzaczorach kwiatowych...

A tu drogowskaz do posiadłości Uvala Scott gdzie tak się dobrze bawiłam.

Na tym koniec sesji zdjęciowej.

Żadna noc nie może być aż tak czarna,
żeby nigdzie nie można było odszukać choć jednej gwiazdy.
Pustynia też nie może być aż tak beznadziejna,
żeby nie można było odkryć oazy.
Zawsze gdzieś czeka jakaś mała radość.
Istnieją kwiaty, które kwitną nawet w zimie...

Buziaczki     

 
I nie poprzestawajcie w walce o lepsze chudsze jutro.
Go, go, go