Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Jeszcze tylko dziś.

Misie i Szproteczki Moje Kolorowe.

Jeszcze tylko dziś będę zła na: 
- cały świat. 
- życie
- siebie
- męża
- lekarzy
Jeszcze tylko dziś sobie po marudzę, po narzekam może nawet popłaczę sobie jak jest mi smutno i źle i jakie to wszystko jest nie sprawiedliwe i przeciwko mnie.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
A jutro wstanę, otrząsnę się i tak jak zawsze zacznę żyć dalej.
Bo trzeba być twardym, bo nikt nie obiecywał że w życiu będzie ładnie, pięknie, kolorowo i sprawiedliwie.
Nie pierwszy raz dostałam od życia po głowie.
Nie pierwszy raz muszę podnieść się z kolan, otrzepać piach i iść dalej do przodu.
Żyć i nie zwariować.

Co się stało.
Już wyjaśniam.
Z poprzedniego wpisu wiecie że okres mi się spóźniał. Po tygodniu zrobiłam test, pokazały się dwie kreseczki, ta druga słabsza, ale była.
Zapisałam się do lekarza na 29 kwietnia, w piątek jednak pojawiło się plamienie więc zmieniłam termin wizyty na sobotę.
Plamienie było niewielkie, lekarz nawet na badaniu nie mógł zlokalizować skąd się bierze. Jednak usg nie wykazywało ciąży. Kazał zrobić mi hcg i przyjść z wynikami na wizytę. 
Oczywiście w sobotę pobrania nie miałam gdzie zrobić więc czekałam do dziś.
Dziś krwawienie było już dużo silniejsze, zrobiłam hcg w przychodni, ale źle się czułam i pojechałam do szpitala na ostry dyżur.
Tam pobrali mi krew i wyszło że hcg niziutkie, ciąża była, ale została samoistnie poroniona, to tak zwana ciąża biochemiczna.

Miałam już cichą nadzieję że w końcu się udało i w naszym życiu w końcu pojawi się maleństwo. Był już promyk nadziej, ale zgasł.

Teraz muszę się z tym oswoić, przetrawić i żyć dalej.

Spokojnej nocki życzę i niech nam kilogramy spadają przez sen.
       
*Dziękuję za wszystkie komentarze.