Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Jestem złą matką...

A może jest ktoś, kto mógłby się zaopiekować Twoim dzieckiem, a Ty w tym czasie mogłabyś wyjść z domu, zrobić coś dla siebie? A jak nie to poszukaj pomocy, bo inaczej oboje będziecie cierpieć.

wspolczuje twojemu dziecku, jesli masz taki problem - idz do lekarza zanim ci nerwy puszcza i skrzywdzisz je nie tylko brakiem uczucia. daj sobie pomoc, nie bedziesz z tym sama.

Zero optymizmu w Twoich wpisach. Wiem, że jest ciężko. Wiem, jak to jest być z dzieckiem samemu. Jak zaczyna się dzień o czwartej. Każdy dzień wygląda tak samo. I czujesz, że jako człowiek nie istniejesz.... Tylko wiesz mi, że to jest chwilowe. Wszystko to zawsze będzie Ci wynagradzać uśmiech dziecka. Piszesz to tak jakby posiadanie synka było największą karą. Wszyscy piszą Ci, abyś poszła do psychologa. Nawet nie zwracasz na to uwagi. Nie chcesz pomóc sobie, synkowi. Naprawdę te użalanie nic i nie da. Nie Ty pierwsza i nie ostatni zostałaś mamą.

Wygląda to na depresję poporodową, nie mysliałaś, żeby pójść do jakiegoś specjalisty, dla siebie i dla synka :).

miałam nadzieję że u Ciebie trochę lepiej, no ale musisz wytrwać weź zrób coś co Cie rozweseli nie wiem słodycze np i wtedy zajmuj się dzieckiem. i podaj z kimś bo całkowicie psychicznie wysiądziesz

I złą matka nie jesteś! Nie możesz tak o sobie myślec. Sama miałam dzisiaj chwile załamania i musiałam sobie popłakać bo padam z sił... W ciagu dnia nie mam nawet chwili dla siebie na wypicie herbaty bo kiedy spi, to ogarniam dom i gotuje, a kiedy nie spi to cały czas chodzimy za raczki i nabijamy kilometry ... Dodam, ze słowo spi, to troche na wyrost powiedziane.. Antek ma dwie drzemki po 30-45 ,minut...

Nie jesteś.

Moj ma prawie 11 miesięcy i tez wstaje w nocy na jedzenie minimum 3 razy. Wazy 11,5 kg i często nosze go na rękach, a jesli nie to całymi dniami chodzimy za rączkę... Powiem Ci, ze im dziecko mobilniejsze tym jest ciężej zamiast lepiej... Jeszcze nie chodzi całkowicie samodzielnie, wiec trzeba z nim gonić w pozycji pochylonej, a kręgosłup boli... Moje dziecko nie usiedzi 5 minut od kiedy poznał ze mozna sie poruszać, takze lekko nie mam. Nikt nie ma.. Głowa do góry!

Jestes zmeczona. Tez mnie wkurza to wstawanie w nocy i zaczynanie dnia o 6. Takie uroki. Ja tez wygladam jak zombie, ale staram sie lzajac moim Synkiem bo Jego usmiech mi wszystko wynagradza!!! Mam motywacje ze jak bede sie Nim zajowac to bedzie chcial ze mna przebywac, bedsie sie na moj widok smial itp. Wiec walcz o sw9je dziecko pomimo zmeczenia!! Powodzenia!! Ps. Sorry ze bez pl znakow ale posze z tel.

Nie jesteś złą matką. Jesteś po prostu zmęczona. Jakbyś miała ochotę pogadać, to pisz śmiało. Mam 4-miesięcznego synka i mieszkam obecnie niedaleko BB..:) Czasami też wariuję z powodu macierzyństwa, ale staram się jednak szukać pozytywów. Dziecko wyczuwa złe emocje, więc lepiej by było jakbyś się jednak trochę rozchmurzyła.:) Jeżeli chcesz pogadać, pisz na priv.:)

a może skoro mama i siostry tak często go wzywają to kiedy do nich jedzie wyślij go z dzieckiem i one niech się w tym czasie zajmują dzieckiem skoro twoj mąż nie może bo im pomaga. Ty sobie odpoczniesz w tym czasie, one może zaczną go rzadziej wzywać;p a do psychologa możesz iść w tajemnicy przed nimi, myślę że Ci pomoże bo to wygląda na depresję poporodową. trzymaj się.

Jeszcze trochę i będzie lepiej. Niemożność przespania choćby jednej całej nocy może rzeczywiście doprowadzić do szału. Jeszcze trochę tego najgorszego, a potem już jest fajniej. Mówi Ci to osoba, która nie jest stworzona do opieki nad małymi dziećmi. Ale trochę starsze są już fajne.

hmm...wiesz....ja nie mam dziecka, kiedyś uwielbiałam dzieci jak byłam młodsza, rodzeństwem zajmowałam się ogromną przyjemnością. Teraz mam 25 prawie 26 lat i na samą myśl o tym że miałabym pilnować czegoś 24h na dobę 7 dni w tygodniu robi mi się słabo....nie wiem może to taki wiek że w naszym przypadku późno już na pierwsze dziecko... Ja mam wyrzuty sumienia że mam takie myślenie, że nie czuje już instynktu, ZERO.... Wyobrażam sobie jak Ty musisz się czuć nieciekawie gdy Ci się nie chce a wiesz że powinnaś...współczucia

Nie jest łatwo być dobrą matką... szczególnie, gdy jesteśmy zmęczone, niewyspane, a nasze życie kręci się tylko wokół dziecka. Powtórzę za koleżankami: jeśli masz taką możliwość to zostaw dziecko z zaufaną osobą i zrób coś dla siebie, najlepiej poza domem. Staraj się nie myśleć negatywnie, bo to niczemu nie służy... Wiem, że nie jest łatwo, ale uwierz mi wszystko mija... Powodzenia!

Piegotka ma rację, jesteś zmęczona rozdrażniona zła wkur***, masz ochotę pierdzielnąć wszystko i wyść. Moim zdaniem najlepszym rozwiązaniem byłoby zorganizować sobie (najlepiej 2,3 ale podejrzewam że to niewykonalne) jeden dzień tylko dla siebie, nie wiem jakim cudem, wiem że to nie łatwe. Spróbuj załatwić mamę na cały dzień teściową, kogoś z rodziny kto da sobie radę z 5 miesięcznym dzieckiem. Wyłącz telefon, umów się z koleżanką idzcie do kina, na spacer na lody na piwo gdziekolwiek, do kosmetyczki. Zrób coś dla siebie odstresuj się. Zatęsknij za synkiem, po całym dniu bez niego, to powinno Ci pomóc. Kup sobie tabletki uspakajające, ziołowe, nie otumaniają a dają lepsze samopoczucie...

Nie jesteś złą mamą! Jesteś jedyną mamą jaką ma Twój synek i najlepszą dla niego. On cie kocha bezgranicznie bez względu na wszystko. Po prostu jesteś zmęczona i potrzebujesz pomocy męża albo mamy. Powiedz o tym bo inaczej możesz zrobić coś głupiego czego będziesz żałować. Ja mam 2 synków i przy pierwszym byłamtak niewyspana że mmyślałam że zejde. Synek budził się w nocy co godzinę na karmienie.Spać w dzień spał po 15 minut. Wszystko było nie tak jak sobie wyobrażałam. Miał jeść i spać itd. Marzyłam aby Miał wyłącznik i by można było bo wyłączyć... płakał i chciał być na rękach tylko... Było ciężko i czasem dalej jest mimo że ma już 4 lata. Ale zauważyłam że jest lepiej kiedy poświęcam mu swój czas. Przytulamy się i bawimy. Mówię mu że bardzo bo kocham i jestem mega dumna ze mam takich synów. A swoje negatywne emocje staram się wybaczać i im bardziej się złoszczę tym bardziej staram się okazywać chłopcom miłość i przytulać. I też mam wyrzuty ze jestem zĺa mamą. Ale powtarzam sobie ze jestem jedyna jaką mają. I kocham ich mimo że czasem mam ochotę wyjechać na wakację sama. Ponoć rodzicielstwo wyzwala w nas najpiękniejsze i najgorsze uczucia. Od nas zależy którym pozwolimy górować. Wiem jak jest ci ciężko bo sama to przechodziłam. Najgorszy jest rok potem już z górki. Wytrwałości kochana i koniecznie idź na plotki sama to pomoże spojrzeć na wszystko z dystansem i zatęsknić za własnym dzieckiem.

Może dziecko jest niespokojne i płacze bo wyczuwa Twoje napięcie i nerwowość?

zainwestuj w siebie, idz do psychologa, psychiatry, bo robisz krzywdę i sobie i dziecku. Kiedyś sobie to uświadomisz, że najlepszy czas w życiu, który powinien być pełen miłości i radości za przeproszeniem spie***liłaś... Bedziesz sobie pluć w brodę, więc zaciskaj zęby i do lekarza, szkoda czasu :)

Nie czytałam twojego pamiętnika całego, więc mogę trafić jak kulą w płot, ale to o czym piszesz w tym wpisie wygląda mi na klasyczny problem z tarczycą. Istnieje coś takiego jak poporodowe zapalenie tarczycy i wtedy nie cieszy macierzyństwo wcale ale to wcale. Istnieje też coś takiego jak hashimoto, objawowo identyczne jak poporodowe zapalenie tarczycy. Idź powiedz lekarzowi o tym co piszesz, a powinien zrobić ci przegląd i może poradzić coś. Bo 5 m-cy to za późno na depresję poporodową, ona dopada wcześniej. Dla dobra twojego i dziecka spróbuj ustabilizować sytuację :-) Będzie dobrze. Kobiecy organizm jest przystosowany do nieprzespanych nocy, noszenia dziecka itp.itd. to cie nie zabije tylko wzmocni, ale hormony muszą być w takim stanie w jakim powinny 5 m-cy po porodzie, nie inaczej.

Puść mu bajkę https://www.youtube.com/watch?v=uSt-IVNcN54 i zjedz rządek czekolady na poprawę humoru. To tylko przejściowe. :) Szukaj sposobów na ułatwienie sobie życia. Pozdrawiam