Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Koniec?

Czasem lepiej się rozwieść. Nie z każdym da się żyć. Nie obwiniają się. Tylko zrób to, co najlepsze dla Ciebie i dzieci.

Przestań się obwiniać za cudze winy. Przestań, proszę Cię. To nie ty tu zawiniłaś i nawet jeśli złożysz pozew o rozwód, to dlatego że chcesz ratować siebie i dzieci! I dlaczego zakładasz, że nie zasługujesz na nic lepszego??? Pracujesz jak wół roboczy, wychowujesz dzieci, zupełnie bez wsparcia męża, który zachowuje się, jakby rodziny nie było, tylko jego potrzeby? I naprawdę, przestań oglądać się na innych, to twoje życie, nikt Ci nie ma prawa prawić morałów i zarzucać, że nie zrobiłaś wystarczająco. Powinnaś się była pewnie rozwieść lata temu, żeby nie stracić szacunku dla siebie. Nie grzeb w tym, działaj.

Nikt nie jest w twojej sytuacji i nie zna sprawy tak, jak ty. Pamietaj tylko, ze nie ma sytuacji bez wyjscia i zawsze jakies rozwiazanie sie znajdzie, a czy ty bedziesz w tym rozwiazaniu widziec, ze jest to szansa czy porazka, to tylko od ciebie zalezy.. Trzymam kciuki za dobre decyzje!

Trzymaj się.

żyjemy w czasach kiedy bycie ze sobą na siłę nie jest już objawem poświęcenia i heroizmu ale braku odwagi i sprawczości. Dzieci wychowane z domu nieszczęśliwych ludzi nie będą umiały być szczęśliwe. Po prostu idź przed siebie i znajdz sobie taką drogę w życiu, abyś mogła pokazać dzieciom jak wygląda szczęśliwe życie. Pomyśl o swoim domu rodzinnym? Jakie relacje były między Twoimi rodzicami? Możliwe, że powielasz ich schemat. Pytanie czy chcesz by Twoje dzieci się tak uwikłały w przyszłości? Przecież rozwód nie oznacza od razu wielkiej wojny i zabierania sobie prawa opieki. Możecie to dzielić między sobie tak, aby dzieci miały fajne życike, a wy spokój od siebie. Moja ciotka tak zrobiła 35 lat temu. Wujek jest nadal częścią rodziny wpada na rodzinne imprezki, dzieci go lubią i utrzymują kontakt, sama ciotka z nim do kawy siada i w sumie każdy go lubi, ale jako mąż był beznadziejny. Jako kumpel, co drewno porąbie i na sylwestrze potańczy to sprawdza się lepiej.

ABSOTUTNIE nie obwiniaj sie tym ze sie zawiodlas, nie wszystko zawsze od razu widzimy, nie zawsze dobrze ocenimy, jestesmy tylko ludzmi. To on nie dorosl do roli, to on jest ojcem, ktorym nie umie byc. Szukaj pomocy psychologicznej, rozmawiaj z kims, kto cie wzmocni - to kto co pomysli , kto winny czy nie winny - to musisz wyrzucic z glowy, bo nigdy nie zawalczysz o dobre zycie . Nikt z otoczenia nie przezyje zycia za ciebie i nie zadba o wasze dzieci - to ty i on - i tylko wy macie sobie wyjasnic jak ma wygladac dalsze zycie. Nikt nie ma prawa oceniac ciebie, obwiniac - nie mysl o tym wogole, bo to moze cie tylko ograniczac i paralizowac.