Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Moje Kochane Vitalijki!

Nie ma dnia bym o Was nie myślała.

Tylko z czasem jakoś tak krucho.

Co napiszę wpis to dochodzę do wniosku, że to jakieś takie nie na temat i kasuję.

Ale do rzeczy.

Dieta.

Nie ważyłam się.

W minionym tygodniu miałam już 107.

Ale przyjechał, do domu, na kilka dni mój mąż.

Wspaniale gotował.

Było pyszne, tak bardzo się starał i nie miałam odwagi nie jadać tego co z taką pasją dla nas robił.

Nie przejadałam się ale i nie schudłam.

Po wyjeździe Piotrka wróciłam do MM, bo przede wszystkim dobrze się czuję na takiej diecie.

Niestety zaczyna mi brakować smacznych warzyw.

Lato przeminęło i pomodory nie są już tak smaczne, nie wspominając o ogórkach.

Papryka przestała mi smakować, sałata też.

Po twarogu i jogurcie mam zgagę.

No nic muszę szkukać nowych smaków.

Szkoda.

Myślałam, że dołączę do tych z Was, które chudną powoli , acz systematycznie, a ja niestety zablokowałam się na 108 kg.

I to widzę na dobre.

Co pogonię kilogram to znowu wróci.

No i przyplątało mi się trochę problemów.

Finansowych...

Były chwile gdy się zamartwiałam ale teraz już umiem sobie z tym radzić.

Wiem już, że tak jest ciągle.

Że lata chude przeplatają się z tłustymi.

Ciągle mam problem z odpisywaniem ale wierzcie mi, że całym sercem jestem z Wami.