Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Czas niepewności

Jest mi nijak. Jest mi ciężko, ale nie jestem sama. Przede mną walka o alimenty na dzieciaki, bo szanowny tatuś zapomniał, że zrobił trójkę cudownych dzieciaków, które chcą żyć normalnie. Kolejnie rozwód z orzeczeniem o jego winie. Ostatnio prowadza się z jakąś dziewczyną, która chodzi od paru lat po wsiach i obsługuje pijaków za alkohol. Muszę mieć dowody i na chwilę obecną kombinuję jak je dostać. Wkurza mnie strasznie, że poswiecilam serce w dom a on tam meline robi. Na szczęście mam człowieka, który mi pomaga (nie jest to żadna moja sympatia, tylko Pan, który w ramach wyjątku i dzięki wspólnej znajomej zajmie sie wyjątkowo i moim przypadkiem i pomoże mi za darmo). Okazuje się, że mam cudownych ludzi wokół siebie i mogę liczyć na ich pomoc, nawet finansową, co same zaproponowały.

Czuje, że muszę zacząć ćwiczyć bo muszę rozładować złość jaka narasta we mnie na tą całą sytuację.