Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
41 Dary losu

Mam tak kochane dzieci, że chętnie dzielą się ze mną wszystkim, co mają. Nawet niechcący, tak z rozpędu...Podarowali mi na ten przykład swojego wirusika-apsika 

Od rana zamieszanie okołodomowo-zakpowo-obiadowe i był trening "jak-tylko-znajdę-chwilę-po-południu-a-wieczorem-to-już-na-bank!" - czyli go nie było. Po południu prezent od dzieciaczków rozgościł się u mnie już na dobre i teraz mam już tylko ochotę umyć się i paść do wyra (co zrobię faktycznie bezzwłocznie). To, co się ze mną działo już rano, powinno dać mi sygnał ostrzegawczy - miałam wilczy apetyt, któremu uległam. Tak jakby organizm szykował się do ciężkiej batalii i potrzebował zapasów energii. Także dziś moja dieta nie trzymała się bynajmniej w granicach 1400kcal, ale też nie przekroczyła raczej 2500. Poza tym, nadwyżka kaloryczna opierała się mimo wszystko na wartościowych produktach, a nie na słodyczach i domowych "fast foodach" (kupnych nie uznaję i tak). 

Czyli, póki co jestem nie w formie i póki co muszę ogarnąć temat zdrowia. Bo jak się czuje takiego jakby gluta-bólka w nosogardzieli, to żaden Skalpel czy inna Rewolucja nie wchodzi w grę. I już. Priorytety ustawione - idę spać. Nie przytyję 5kg przez to, no nie?