Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Moja ulubiona zasada

Jakoś średnio znoszę nadejście jesieni- pokusa za pokusą, jakiś spadek formy, nastroju. Oj, więcej nas tu chyba na ławeczce rezerwowych. W sumie nie wiem dlaczego, ale wszystko wydaje się do bani... Jedyne, na co mnie stać w tej chwili obecnie do zastosowania się do mojej ulubionej zasady wg Tima Ferrisa , mianowicie zasady najmniejszej skutecznej dawki. Mowa o ćwiczeniach. Nie mam siły, chęci, nastroju,mocy, motywacji (mogłabym jeszcze godzinę wymieniać czego nie mam) by się katować. Ale mam jeszcze odrobinę zdrowego rozsądku , więc Mel B- brzuch, plus minuta deski przodem i dwóch bocznych. Dieta? Jem więcej ostatnio jak wspomniałam, ale staram się jeść tylko to co powinnam. Ale jeśli @ w miarę szybko nie przyjdzie to nie jestem pewna swojego samozaparcia. Dwa miesiące temu było mi tak źle, że chwilami było aż ciężko oddychać, ryczałam tylko i pytałam siebie czemu? jak to będzie dalej? Ale przekułam ten dół na walkę o siebie. Częściowo mi się już udało. Jestem dużą dziewczynką i wiedziałam, że "jakoś" będzie . Tylko bałam się tego "jakoś". Ex często nas odwiedza, komplementuje moje zmiany, ale rozmowa średnio się klei.  Jedziemy razem na grzyby, do wesołego miasteczka w Chorzowie, ale miałam rację: jest tylko "jakoś" , no i jeszcze ta dołująca pogoda.....