Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
No i mam za swoje.

Nie pojechałam na wieś, nie będę zbierać grzybów. Urodziło mi się tylko jedno smutne pytanie: dlaczego my- kobiety, dziewczyny, stare, młode, szczupłe, puszyste, zawsze nabieramy się na coś czego nie ma. Chcemy, by intencje mężczyzn względem nas były bardziej czyste niż są w rzeczywistości, a słowa były prawdą, nawet gdy nią nie są, co najwyżej półprawdą. Zgadzamy się być dopełnieniem, a ciężar cierpienia przyjmujemy potem w całości. Dlaczego? Bo jesteśmy lepsze, bardziej empatyczne, wrażliwsze, mamy strukturalną wręcz potrzebę porządkowania świata, a nie jego komplikowania. I przepraszam tu wszystkich vitaliowych facetów. To nie mowa o Was (mam nadzieję), tylko próba ogarnięcia rzeczywistości. Co rusz w pamiętnikach pojawia się: zdradził, ośmieszył, wyśmiał przy znajomych....ba nawet takie: nazwał mnie tłustą świnią, powiedział, że nie tknął by mnie kijem.... A mój ex? Nic takiego przecież nie zrobił.Starał się, angażował, wprowadził na nowo i jak się okazuje, wcale nie zerwał przy tym z nią relacji. Wymiękam i wysiadam, jest we mnie tyle złości, że dalej dobrowolnie dawałam się nabierać, mam po prostu za swoje i tyle.