Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
nie mogę się dogonić

Ciągle w biegu, ciągle zamiast zająć się sobą to załatwiam sprawy moich dzieci. Miałam taki piękny plan, że pójdę dzisiaj pobiegać lub na dłuuugi spacer z kijami, ale...znowu się nie udało. Jak miałam czas na to, to zrobiło się ciemno, a tego nie lubię.

Muszę znaleźć czas dla siebie, ale ostatnio nie potrafię. Jak robie coś dla siebie, to potem czuję się winna, że nie poświęcam więcej czasu innym ( bo wszyscy maja do mnie pretensje). Wiem, że to moja wina, bo wszystkich ich przyzwyczaiłam do tego, że zawsze jestem dla nich

W Częstochowie WIOSNA, więc może uda mi się jutro wyjść na spacer lub pobiegać? W zasadzie jutro miałam mieć teściów na objedzie , ale teść się żle czuje i nie przyjadą. Współczuję, ale większa szansa , że uda mi się usportowić. Mogłabym poćwiczyć na orbitreku, ale będę mieć dzieci na karku. Marzy mi się=ę przestrzeń i powietrze. Potrzebuję się uwolnić, wyrwać i zacząć oddychać pełną piersią. Duszę się w biurze, w domu, samochodzie....Potrzebuje tlenu i odrobiny samotności....

Troszkę przynudzam, ale tutaj mogę, nikt nie będzie mieć mi tego za złe- najwyżej nie musi tego czytać. W końcu nie musze być ciągle silna, dzielna i niezniszczalna. Jak trochę sobie ponarzekam, to jutro obudzę się pełna energii i chęci do działania- OBY TAK SIE STAŁO!!!!!. Musze odzyskać radość, energię i super ciało z przed kilku lat.

Energio wróć!!!! Tłuszczu-spadaj!!!!