Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
jest humor a walka trwa...

Tak jak w tytule- humor dopisuje mimo zmieniającej się aury, porannych mgieł i spadku temperatury. Wydaje mi się trochę, że ta moja walka z kilogramami trwa w nieskończoność. Ciągle waga docelowa nie osiągnięta. Trochę to dołujące, ale chyba się przyzwyczaiłam do tej sytuacji, a może to efekt tego, że co roku po spadku letnim nastepował jesienno-zimowy wzrost i od wiosny zaczynałam wszystko od nowa? A teraz zmieniła front: pilnuję, by waga nie wrosła, a jak uda się ją zmniejszyć to bedzie super. Czyli podsumowując: waga nie wzrasta, więc nie popadam w dodatkową depresję tylko czekam cierpliwie na choćby drobny spadek. W końcu kiedyś spadek nastąpi- może organizm się trochę buntuje i chce mnie przetrzymać? On walczy o utrzymanie zapasów na zimę a ja chce się ich pozbyć. W końcu sie podda i wygra moja determinacja!!! W końcu mam w domu centralne ogrzewanie, zimy nie takie ostre to dodatkowego ocieplacza w postaci dużej warstwy tłuszczu nie potrzebuje!!

Sposób odżywiania- utrzymany, ale musze popracować nad sportem- ciągła wymówka- brak czasu. Musze się lepiej zorganizować i ćwiczyć, ćwiczyć, rzeźbić ciałko