Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Czwartek

Wczoraj zjadłam duże jabłko, jogurt owocowy, 2 jajka z odrobiną majonezu, 3 paluszki rybne z surówką z kapusty kiszonej i 3 placki ziemniaczane z otrębami i schudłam 30 dkg. W zasadzie nie byłam głodna fizycznie, ale psychicznie miałam ochotę na więcej. Dużo więcej. Może tu jest pies pogrzebany, że po prostu lubię dużo jeść i bardzo mnie męczą ograniczenia. Chętnie zjadłabym np. z 10 placków a nie 3, do jajek z 2 kromki chleba i 3 ziemniaki do obiadu. A tu nie wolno, bo tyję. Kiedyś chorowałam na nadczynność tarczycy i wtedy jadłam strasznie dużo. Potrafiłam zjeść 20 pierogów na raz lub 3 talerze frytek i chudłam przy tym. To nie takie dawne czasy, bo kilka lat temu. Psychika to zapamiętała i do tego dąży, bo to mi odpowiadało. Później zaczęłam brać leki, zrobiła się niedoczynność, zmniejszyła się przemiana materii, zaczęło tycie i psychiczne boje, a przez to stres, który schudnięcie utrudnia...No i klops. Leków na zmniejszenie apetytu brać nie mogę, bo podnoszą ciśnienie. Przecież sobie nie każę założyć balonika do żołądka, żeby apetyt stracić...Z drugiej strony strasznie mi ciężko zaakceptować, że już całe życie mam jeść tak mało. Zastanawiam się też czy nie podniósł mi się poziom cukru. Wtedy też może być utrudnione odchudzanie. Chyba jednak będę musiała to zbadać...Na razie od wczoraj piję forsycję...