Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Piątkowe rozważania...

Wczoraj dzień upłynął mi artystycznie i ogrodowo. Zrobiłam butelkę i pierwsze w życiu kartki. Kartki wyszły jak wyszły, ale i tak jestem z siebie niesłychane dumna, że się za to wreszcie zabrałam. Okazało się, że nie taki diabeł straszny i niepotrzebnie z tym tak długo zwlekałam. Kartka z ptaszkami będzie na imieniny dla mojej mamy. Co pawda to nie jej kolory, bo woli ciepłe np. czerwień, ale zakupów do tego czasu już nie zdążę zrobić. Przydałoby się, bo trzeba koniecznie kupić stemple, szablony, tusz, guziki i może jednokolorowy błyszczący papier. Przydałaby się też maszyna do wytłaczania wzorów, ale jest droga. Przydałaby się też gilotyna do cięcia papieru i dziurkacz narożny. Też na to narazie nie mam. Powinnam też wreszcie kupić tą drukarkę laserową koniecznie kolorową. Wtedy by można robić cuda. Mam następną pasję...

Po południu byłam w ogrodzie. Strasznie mi zarosło. Plewiłam i plewiłam i końca nie widać, a deszczu tylko patrzeć. Nadal jest też bardzo dużo ślimaków. Skąd się to draństwo bierze. Pewnie z niewykoszonego sadu. Krzysiek już drugi tydzień kosi i jeszcze nie skosił. Wczoraj wrócił z pracy wściekły jak osa i poszedł spać. Obudziłam go dopiero na obiad.

Dieta, a właściwie faza podkręcana metabolizmu trwa. Waga nie rośnie. Ostatnio nie chce mi się ani jeść ani gotować. Gotuję z tego co mam i wybieram resztki z zapasów. Nie wertuje przepisów. Gotuję proste potrawy. Krzysiek nie narzeka i zjada co mu daję. Dobry jest pod tym względem. Zjada nawet przesolone czy lekko przypalone. Nie muszę być super kucharką, żeby go zadowolić. Ze sprzątaniem jest tak samo. Niby bałagan widzi, ale nic raczej nie mówi i do sprzatania mnie nie goni...Mąż prawie idealny mi się trafił...