Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
sobota

Sylwester. My siedzimy w domu. Jest trochę jedzenia i picia. Będziemy sami... Myślę, że spędzimy przyjemny wieczór. W ciągu dnia trzeba jeszcze zrobić sernik na zimno, bo będzie on zamiast piernika. Poza tym będzie praca i malowanie. Trzeba by zacząć uczyć sie akordów jeśli chcę lepiej grać na keyboardzie. Malowanie jest zaawansowane. Jutro moze skończę, ale tylko może. Mam też iść do kaplicy, bo jest msza za Adriana.

Szykuję się do ścisłej diety, bo się wściekłam na siebie za pobłażliwość. Kocham jeść i sprawia mi ono przyjemność i częśto podjadam. To mój grzeszek. A później jest tłumaczenie, ze dieta od jutra, że tragedii nie ma, że wiek itp. Tymczasem zdałam sobie sprawę, że odchudzanie zależy tylko ode mnie. Nie musi być łatwe ani przyjemne i waga musi spaść do takiej jak zechcę. Nie ma innej możliwości. Nie będę jeść to schudnę. Muszę tylko być konsekwentna i skończyć z wyrozumiałoscia dla siebie. Przyjemności nie powinnam szukać w jedzeniu. Teraz bym chciała schudnąć około 7 kg. Czas też skończyć z czytaniem mądrosci typu ze aby schudnąć trzeba zaakceptować siebie. U mnie to dało taki efekt, że zaakceptowałam nadmiar kilogramów. Kochać siebie z wadami tez nie będę. Z wadami swojego charakteru sie walczy i nie ma dla nich akceptacji. Kazdy człowiek sie rozwija i moze sie zmienić. Nienawidzę swojej tuszy i nienawidze mojej pobłażliwości dla niej. Tusza to mój wróg i od wczoraj każdy kęs jedzenia ponadto co zaplanowane jest wrogiem. Nie może inaczej być. To powinno dać efekty. Musi... Inna sprawa to to, ze dbając o siebie daję wyraz miłości do siebie. Waga w normie to zdrowie...

Wczoraj wykazałam się charakterem i później byłam z siebie bardzo dumna. Krzysiek przyniósł ciastka. Dla mnie miało byc pól paczki. Ugryzłam maleńki kawałeczek ciastka i reszte mu oddałam i tak teraz będzie do czasu zobaczenia nadwagi...

Wczoraj mi jednak przyszły materiały malarskie. Droga juz otwarta.