Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
wtorek

Wczoraj zrobiłam co zamierzałam choc z trudem, bo mnię ciągło do czytania. Teraz czytam powieść o Alasce, życiu na Alasce w lata 70 ubiegłego wieku. Książka jest dla mnie ciekawa. To trudne życie ale i przygoda. Zawsze o czymś takim marzyłam. Kusiły mnie Bieszczady. Chciałam poczuć co to jest sztuka przetrwania, usłyszeć wycie wilków. To niezrealizowane marzenie. W tym wieku już bym sobie rady nie dała z noszeniem wody czy zabezpieczeniem opału. Nie przetrwałabym juz tam zimy bo nie chciałam zaznać Bieszczad w komfortowych warunkach. To miała być przygoda-skromna chata bez komfortu. Trochę podobnych warunków miałam gdy rodzice kupili dom-chtaę w Kamesznicy. Tam była wygódka, nie było wody i łazienki. Zanim zrobili remont trzeba było wodę nosić z potoka i od sąsiadów. Nie przeszkadzało mi to specjalnie. Gorzej by było gdybym zetknęła sie z luksusem. Do luksusowych hoteli mnie nigdy nie ciągnęło. Widocznie mam duszę prostaczki ale mi nie wstyd i nie przeszkadza mi to.

Dziś jest do roboty oprócz pracy: sadzenie 2 roślin doniczkowych, podlewanie i w domu i na dworze, zasilanie i w domu i na dworze, zwalczanie ślimaków, wyrywanie sumaków. POwinnam kosić ale czekam na Sebastiana.

REmont u mnie sie jeszcze nie zaczął. Znajomy źle sie czuje. Sebastian umie wstawić drzwi i chce wstawić. Nie wiem czy mu to pozwolić robić. Niby rozmawiałam z Darkiem, bratem Krzyska i jest skłonny pomóc. Czekam na okno. Też jeszcze nie dali zanć.

Z rozrywek będzie dziś czytanie. Mam skończyć książkę i może będzie też malowanie.