Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Piątek

Pracę umysłową też obwarowujesz szeregiem "ale" - żeby nie jeździć, żeby nie wstawać wcześnie, żeby nie była monotonna, żeby nie za dużo ludzi, żeby pracy nie było za dużo, bo Ty musisz mieć czas na "rozwój". Z drugiej strony ani nie oferujesz twardych umiejętności, ani dużego doświadczenia. Sama rozumiesz ... kwadratura koła.

Prostymi słowami: tak robić żeby się nie narobić, a najlepiej w miejscu siedzieć, by duch się rozwinął podczas gdy ciało marnieje. W sumie wybór jak każdy inny, ponoć nie ma lepszych i gorszych.

Niestety, i rozwój ducha następuje tylko przez aktywność, a brak aktywności powoduje, że duch się bardziej zwija niż rozwija. Wprawdzie można podać przykład Stephena Hawkinga, który siedział unieruchomiony a myślał genialnie, ale to był geniusz, miało mu z czego ubywać. U przeciętnych ludzi jednak brak ruchu ⭢ niedotlenie mózgu ⭢ szybsza śmierć neuronów ⭢ szybsza neurodegeneracja. Czyli z gnuśności fizycznej szybsza droga do gnuśności duchowej (autostrada wręcz). Masz rację, że wybór jak każdy inny. Ale też napisałam araksol, że namawiać w tym względzie nie zamierzam (tylko wyrażam swoje myśli na ten temat). Pozdrawiam.

Mysz, myśle podobnie, ja zaczynam chorować bez ruchu, zle się psychicznie czuje, ale ja sobie nawet nie potrafie wyobrazić, ze zdrowy czlowiek się nie rusza, bo tego nienawidzi, także różni bardzo jesteśmy :)

@Prasiatko, mąż jak ma zły nastrój to po prostu idzie na spacer, jest to dla niego naturalny sposób radzenia sobie ze stresem. No różni jesteśmy. Poza tym, każdy sobie przygotowuje swój własny los, w związku staram się nie zamartwiać cudzymi problemami.

Żeby się ruszać, nie potrzebujesz towarzystwa. Zadbaj o siebie.

A jak wygląda poziom jodu? Problemy z tarczycą to najczęściej niedobór jodu.

Wczoraj na szkoleniu z jogi dla seniorów usłyszałam, że człowiek zaczyna umierać, kiedy przestaje się ruszać. Kolejno wysiadają różne nieużywane systemy. Pomyśl o tym.

A ja się z kolei nie dziwię, że nie ma energii, bo jak ma mieć energię organizm na wiecznej głodówce? W końcu zaczyna się buntować...

otototo. Mam ciotkę, lat 80, która mieszka w wiosce. Ma ogródek, co roku robi przetwory, ma kilka kur i kaczek, psa, kota. Sama robi zakupy, gotuje, pierze, pieli ten ogród i zajmuje się zwierzętami. Wychowała gromadę dzieci i wnuków, wcale nie musi tego wszyskiego robić, ale robi, bo bezruch to śmierć i ona dokładnie o tym wie. Co do 60 latków - to moi holenderscy sąsiedzi biegają i jeżdżą na rowerach, pielęgnują ogród, żeglują. Oboje są dobrze po 60.

Zobacz, muszę chodzić a nie chcę. No to jest dramat. Prosta droga do katastrofy i to szybkiej.

Jak tylko joga możliwa. Normalne czynności też możliwe. Jak chodzenie.

No to jak jeszcze zrezygnujesz z czegoś, to będzie sama kanapa, coraz mniej energii a w końcu do kibla nie będziesz umiała dojść. Więc ty się lepiej zepnij.