Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Jakie kraje chcesz odwiedzić?

Od zawsze na mojej liście był jeden kraj. Jeden, który jest prawdopodobnie na zawsze poza moim zasięgiem. Po pobycie na Azorach, tym bardziej wiem, że raczej tam nie polecę – bo nie lubię tak długo być w podróży. Tym krajem jest Japonia. Od czasu realistycznych krajobrazów miejskich i wiejskich w kreskówce Czarodziejka z księżyca, zakochałam się w idei tego kraju. Później przyszło więcej filmów i artykułów o niezwykłości Japonii. Kultura, wychowanie ludzi w czystości i szacunku, technologia, parki i lasy, świątynie i ogrody japońskie.

Był też James May – nasz człowiek w Japonii.

Ponadto od kilku lat chciałabym zobaczyć Albanię. Kolega ze szkoły tam był i bardzo sobie chwalił. Wtedy ceny jeszcze były niższe, bo niewiele ludzi tam jeździło. W ostatnich latach Albania goni Chorwację. Mnie interesuje jednak by jechać bardziej do Albanii, bo właśnie nie przepadam za tłumami i wolałabym zobaczyć miejsca, które z reguły są pomijane. Gdzie nie ma dużej ilości ludzi na szlakach, gdzie jedzenie jest lokalne, a nie nastawione na turystów, którzy i tak nie wrócą, więc mogą jeść byle co. Poza tym… w Chorwacji wszyscy już byli. Moi teściowie nawet kilka razy.

W tym roku wybór miejsca na wakacje był chyba trudniejszy. Ceny bardzo zniechęcają. Z jednej strony myśleliśmy przez moment nad wyspą Sol na Atlantyku, ale szybko to odpadło, bo w październiku zaczyna się tam sezon, więc ceny są horrendalnie wysokie. Za sam lot nawet 800 euro od osoby. no i lot z przesiadką w Lisbonie – 9 godzin. Poprzednim razem Lisbona zgubiła mi bagaż, więc też jestem sceptyczna do międzylądowań – zwłaszcza tych szybkich.

Kolejnym wyborem była Korsyka. Jednak pomimo świetnych opinii i ciekawych blogów na ten temat, nie mogliśmy przejść do porządku dziennego z kosztem takiego wyjazdu. Samolot nie wychodził drogo, zakwaterowanie także, ale gorzej ze środkiem transportu. Autobusy na wyspie to ponoć bardzo niegodny zaufania środek transportu. Rowery można wypożyczyć, ale gorzej z walizkami czy pójściem na cały dzień na szlak i potem drałowanie rowerem z powrotem. Wynajem samochodów był jednak zdecydowanie za drogi. Ubezpieczenie na Azorach kosztowało nas kilkanaście euro za całe dwa tygodnie, na Korsyce cena była za każdy dzień. Więc razem z tankowaniem i ubezpieczeniem, koszt wynajmu auta przekraczał koszt samolotu czy mieszkania. Więc podziękowaliśmy.

Grecja jakoś mnie nie kręci – trochę za sucho i skaliście. byłam w Prowansji wielokrotnie i Grecja ma podobne krajobrazy. Skały, drzewka oliwne, jakieś iglaki i słońce. Z tego samego powodu raczej nie pojadę nigdy na południe Hiszpanii. Portugalię chętnie odwiedzę, bo zakochałam się w tym kraju, ale Włochy czy Hiszpania jakoś nie bardzo mi leżą. Zwłaszcza Włochy. Jakoś jestem uprzedzona, szczególnie cenowo.

Wczoraj jednak rozmawialiśmy z mężem i przypomniało mi się, że kilka lat temu pracowaliśmy z Baskiem. Inigo bardzo chwalił swój region i dużo opowiadał. Pamiętam też ze szkoły, że Kraj Basków jest bardzo ciekawym miejscem i kompletnie różnym od Hiszpanii jako takiej. Zerknęliśmy na zakwaterowanie, samoloty i połączenia autobusowe i metro i chyba znaleźliśmy ciekawe miejsce. Ostatecznie zamiast w Bilbao, wynajęliśmy mieszkanie w Castro-Urdiales. Miasto jest bardzo stare, ma zabytki pamiętające czasu średniowiecza. Kuchnia opiera się na owocach morza – wielkie TAK! – plus dookoła jest sporo lasów. Szlaki terenowe wydają się średnio wymagające, ale widowiskowe z klifami i górami. Inigo często mówił o wspinaniu się w tamtym regionie, my nie umiemy się wspinać, więc wystarczy nam chodzenie z plecakiem.

Wynajęliśmy mieszkanie w centrum miasteczka. Przestronne, trochę droższe niż byśmy chcieli, ale nie bardzo było w czym wybierać. Najważniejsze, że jest pralka i kuchnia wyposażona na tyle, że mąż będzie mógł sobie trochę popichcić. Już sprawdził ofertę lokalnych sklepów i będzie najprawdopodobniej przyrządzał sam kilka posiłków. Wzięliśmy opcję z bagażem w luku, bo pewnie kupimy sporo lokalnego wina. Nawet więc fajnie, że kupiłam kilka bluzek letnich. Pogoda w październiku może się wahać między 18 a 26 stopni. Zatem jeśli się nie rozpada, będzie spoko.

Cieszę się, że to ogarnęliśmy. teraz tylko zaklepać urlop w pracy i czekać na koniec września. Ale najpierw – koniec sierpnia – jadę pod namioty z koleżanką. najpierw jedziemy zrobić mi dready, a potem rozbijemy gdzieś namiot i tam zostaniemy 4 dni. Jeszcze nie ustaliłyśmy szczegółów, ale myślę, że weźmiemy ze sobą rowery, tak jak ostatnio. Mąż ma sportowy rower Specialized, którym najpierw musiałabym się przyzwyczaić jeździć. Sportowe siodełko to jednak nie taka fajna sprawa jak siodełko żelowe w mojej Victorii. Muszę odkopać siodełko rowerowe.