Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Jakie pozytywne uczucie towarzyszy ci najczęściej?

Entuzjazm. Pogoda ducha.

W domu to może ze mnie smęt jest, zwłaszcza rano. Jednak wchodząc do pracy czuję, że mi uśmiech wchodzi na ryjek. Z uwagi na to, że pracuję sama, mam jakąś bliższą znajomość nawiązaną tylko z moim współpracownikiem, z którym zdarza przegadać się cały dzień, by potem milczeć tydzień pracując na słuchawkach w dwóch kątach dwóch różnych hal – tak jak zdarzyło się w tym tygodniu. Poniedziałek cały pogadaliśmy i zdarłam sobie gardło próbując przekrzykiwać 2 megawattowy silnik, który pracuje u nas „w wygłuszonym” pomieszczaniu, a od wtorku robimy solo i każde słucha swojego na słuchawkach. Mam jednak dużo takich małych znajomości w firmie. Gdzieś przy okazji przerwy czy wyjazdu firmowego sobie z kimś pogadałam i potem jak się widujemy przypadkiem to zawsze coś się słowo zamieni. Bardzo mnie to pozytywnie nastrajają. Żartujemy sobie, ironizujemy drobnostki z bieżącego życia i rozchodzimy się w swoim kierunku. Mamy gros naprawdę fajnych ludzi w załodze w tym roku.

Potem idę dalej z tym uśmiechem i zagaduję lub jestem zagadana przez kolejną osobę. Tutaj na blogu poza momentami, kiedy włącza mi się narzekanie, też staram się trzymać ten lekki i pozytywny ton. O dziwo nie rozmawiam tak nigdy z mężem – z nim jestem raczej rzeczowa, a on jest domowym śmieszkiem. Ciekawe, co by było, jakbym odwróciła role?