Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Wciąż nie mogę się zebrać

Tak, miałam tak w pracy w Be ... jedynie praca była sensem, a po pracy brak ochoty na ... tzw. życie. To taka niemoc, jakby człowiek nie był panem swojego losu. Cóż, niefajne uczucie - piszę z perspektywy czasu. Myślę, że to rodzaj jakiegoś wypalenia. Może to kryzys, który wymaga pewnych zmian z Twojej strony? Tylko siłowo to się nie uda, nie mam w ogóle pomysłu, co mogłoby Cię odblokować, w sumie sama powinnaś się nad tym zasytanowić i nie czekać na terapię... a może właśnie to jest taki czas, że masz się zatrzymać, schować... no nie wiem. Tak czy siak, jak nie minie, to szukaj pomocy, jeżeli to Cię będzie bardziej wciągać i blokować. Szkoda życia :)

Może to jakieś objawy depresji? Ta niechęć do czegokolwiek brzmi troszkę niepokojąco.

Mysle że to znak że y zmienić pracę na lepszą tzn mniej fizyczna? Ważny jest balans między praca a życiem prywatnym

Masz za dużo wolnego czasu tylko dla siebie więc nie potrafisz go docenić i wykorzystać też tak miałam przed dziećmi a teraz łapie każda wolna chwilę i wykorzystuje na maxa. Owszem mam też dni że jestem zmęczona psychicznie I fizycznie ale przy dzieciach to zupełnie inna perspektywa. Jak cię czasem czytam i twoje rozkminy to mam wizję siebie sprzed dzieci 😅

Ogromnie współczuję, bardzo 😒. Ale nic nie poradzę, żadnym pomysłem się nie podzielę, bo to zupełnie nieznany mi stan.. Jedyne, co przychodzi mi do głowy, to że jakaś terapia (ale z jakimś naprawdę dobrym terapeutą by Ci mogła pomóc.