Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
tajemnica rozwiana:)

A więc to jest tak... Do miejsca, w którym pracuje przychodzi pewien klient. Nie mam nic z nim wspólnego, nawet nigdy go nie obsługiwałam, nie moja działka, ale jak on wchodzi... to ja po prostu nie ogarniam tego, co się dzieje z moim ciałem. Szaleję. Z jednej strony skryłabym się w innym pomieszczeniu i wcale na niego nie patrzyła, z drugiej strony nie odrywałabym od niego wzroku. Nie jestem w stanie opisać tych uczuć, tego uroku. Widziałam, że miał kogoś. Rozstał się z tą dziewczyną... Ale ja już wtedy miałam ślub za pasem, więc... no właśnie... Nawet nigdy nie próbowałam do niego podbijać. Jest ode mnie o 6 lat starszy. Tak oszałamiająco nieziemsko pociągający, że nie jestem w stanie ująć tego w słowach. Serce mi bije jak szalone, pocę się, nie wiem jak się zachować, drżą mi ręce. Kiedy nie widzę go dłużej niż tydzień - normalnie tęsknię. Wiem, wiem... teraz nie powinien on mnie interesować. Ale przedwczoraj wszedł do oddziału, po chwili jego ciało dawało znaki  typu ,,nie wiem co z sobą zrobić", bo musiał czekać w kolejce i usiadł na krześle. Akurat byłam przy stanowisku koleżanki i sobie paplałyśmy głupoty... I w sumie to siedziałam vis'a'vis... Po czym podniósł wzrok i patrzył mi się głęboko w oczy przez kilka sekund... dla mnie to była wieczność, to ja pierwsza się speszyłam, ale posłał mi tak smacznie-słodki przecudowny uśmiech, że cały dzień nie mogłam się otrząsnąć. A z jego oczu można było wyczytać wszystko. Wszystko jak na dłoni...  Dla mnie to było coś tak niesowitego, że ja po dziś dzień chodzę jak z paranoidalnym uśmiechem, wyglądam domniemam jak otępiała... Po czym jak wychodził z placówki, po raz kolejny spojrzał mi się w oczy i posłał jeszcze raz swój megaintrygujący, obłędnie czarujący uśmiech.

Jeśli pytacie, dlaczego pytałam, czy czytałyście ,,50 twarzy Grey'a", to dosłownie czułam to samo, kiedy Anna nie mogła dotknąć Szarego, a czuła taki pociąg... Dla mnie ten mężczyzna jest tak niesamowitą zagadką, tak tajemniczy, zabójczy we wszystkim, że po padam na łopatki, kiedy o tym, o nim, o wszystkim myślę. :)

------------

Wczoraj po sprzątaniu po prostu nie miałam siły na sport i sobie darowałam, ale za to dziś idę na rower. Za godzinkę około zbieram się i idę ujeżdżać swojego grafitowego rumaka. W planie 20 km. :)

A teraz przejrzę gazetę. I troszkę ogarnę oczywiście. Porządek być musi.:)