Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
SOBOTA 16 KWIETNIA

Tylko spokój może Cię uratować... ;) Ja pamiętam przed moim ślubem. Też chciałam wszystko ogarnąć i dopiąć na ostatni guzik. Miałam sny od przeuroczych po upiorne. Przeżywałam jak stonka wykopki. A jak już nadszedł wyczekiwany dzień to stres osiągną apogeum. Rano wydawało mi się, że wszystko jest w rozsypce i na bank o czymś zapomnieliśmy.Ręce mi drżały, serce waliło jak oszalałe. W pewnej chwili powiedziałam sobie "trudno- jakoś to będzie". I było. Ceremonia i wesele udało się świetnie. I W WASZYM przypadku też tak będzie. Możesz sporo zaplanować ale jak już się zaczyna dziać to tracisz kontrolę. Wiele zależy od gości. To Wy i WASZE szczęście ma być główną atrakcją. Trzymam kciuki. I wyluzuj. Nie trać czasu na spinanie się nad pierdołami. Przeżyj ten czas najpiękniej jak umiesz... bo dzieje się to tylko raz. Pozdrawiam.

tak, już dawno To zauważyłam To do ciebie bardzo pasuje, ;-D wyluzuj wyluzuj będziesz szczęśliwsza ambicja zbyt duża daje wrażenie że nic nie jest perfekcyjnie zrobione, choćby nie wiem jak duż o czasu zostało poświęcone na dążenie do ideału i nakręca frustrację, Przypomina mi się jedno wesele na którym byłam a raczej ślub, w kościele ksiądz perfekcjonista w stosunku do obrządku, wyprowadził parę młodą i gości na procesję wokół kościoła, i akurat w tym czasie przyszła burza, wiatr, zawierucha.... goście uciekli do kościoła para młoda szła w procesji.... zgadnij jak ta młoda wyglądała po wejściu do kościoła jeszcze przed sakramentem i przed przyjęciem cała fryzura mejkap zniszczony, sukienka potargana, jedynym słowem rusałka bagienna.... ogarnęła się przed przyjęciem oczywista rzecz fryzura zwyczajna makijaż samodzielne zrobiony zwyczajny ale bawiła się świetnie (osobiście nie wiem jak zniosłabym to będąc na jej miejscu chyba bez porządnej lufki nie obyłoby się :-D)