Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Druga strona medalu

5 listopada 2015 

Od środy do końca tygodnia mieszka z nami Jaś. Wojtek, jego tata pojechał na dyżur, a mama pracuje gdzieś pod Nowym Sączem. Pomaga w uruchomieniu sklepu dużej sieci. Kasia ma duże doświadczenie w tej materii i poproszono ją o kilkudniową pomoc. 

Bardzo się cieszę, że znowu mam wnuka tak blisko. Szkoda, że to tylko kilka dni. Wczoraj ok. 18.30 wybrałam się z Jasiem na trening i koniecznie chcę Wam napisać o kulisach tego sportu. Laik powie, że hokej to jazda na łyżwach i tyle. Ale tak nie jest. Regularne treningi kilka razy w tygodniu to duży obowiązek nie tylko dla małych hokeistów, ale przede wszystkim dla ich rodziców. Siedząc na Arenie przyglądałam się grupie rodziców, którzy obserwowali zmagania swoich dzieci na lodzie. Wśród nich była mama dziewięcioletniego Karola. Na rękach trzymała kilkumiesięczną dziewczynkę Paulinkę, siostrę Karola. W tym dniu nie miała ją z kim zostawić, więc by Karol mógł trenować musiała przyjechać z maleńką. Pozostali rodzice bardzo pomagali mamie Paulinki, nosili ją na rekach, zabawiali. Patrzyłam na ten obrazek z wielką przyjemnością. Wiele życzliwości, dobrych gestów, słów i fantastyczna solidarność. Fajna grupa. Podczas spotkania omawiali warunki wyjazdu na mecz w najbliższą sobotę. Bez problemu wytypowano 3 osoby do opieki w autokarze. Pozostali jadą samochodami, by kibicować swoim dzieciakom. To dla chłopców bardzo ważne, oni już dzisiaj czują się prawdziwymi sportowcami i z dużym zaangażowaniem podchodzą do sprawy. 

Dwudniowa przerwa w treningach to dobry powód, by wyprać odzież sportową, a jest tego ogrom. Cały sprzęt nie mieści się do największej torby podróżnej. Specjalna torba sportowa musi mieć kółka, by dziecko poradziło sobie z transportem bagażu. Wkładając Jasia torbę do bagażnika samochodu musiałam dobrze się natrudzić. Po powrocie do domu ok. 21.00 trzy razy wkładałam do automatu bieliznę, ochraniacze i koszulki.  Wnętrze łyżew mokre jak po powodzi należało osuszyć. To pot wylany podczas treningu. O reszcie odzieży i towarzyszącym zapachu nie wspomnę. Tyle obowiązków i pracy, by na kolejny tydzień wszystko przygotować. O 2.00 w nocy było po "robocie". Wyszorowany kask i wyprany sprzęt pachniał rozwieszony na suszarce. Mój wnuczek będzie miał dużą przyjemność zakładając to monstrum na siebie. Wszystko odświeżone i czyściutkie, a ja szczęśliwa, że mogłam w małym stopniu przyczynić się do jego radości. 

Dzisiaj rozumiem co miała na myśli moja córka Kasia mówiąc, że Arena to jej drugi dom, a spotkania Loży Szyderców (tak nazywają siebie rodzice), to prawdziwie przyjacielskie spotkania. Fajnie, że wśród tylu obowiązków i życiowego pędu znajdują przyjemność dla siebie. 

Treningi dzieciaków i wielkie zaangażowanie rodziców przynoszą zadziwiająco dobre efekty. W tym roku już wielokrotnie nasze małe Niedźwiadki przywoziły złote trofea. Nie byłabym babcią, gdybym i ja czasami nie kibicowała mojej największej miłości - Jasiowi. 13 listopada wybieramy się z dziadkiem Jurkiem na Turniej o puchar Burmistrza Krynicy Zdroju. Trzydniowy wyjazd będzie fajną odskocznią od codzienności i malutki, w pełni zasłużony tegoroczny "urlop". 

Poniżej zdjęcie Niedźwiadków po wygranej w Tychach. Odbierają złoto i puchar. Widząc ich radość mogę codziennie prać "śmierdzące" ciuszki :)

                                Pięknego, słonecznego dnia :)