Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Wkroczyłyśmy w Nowy Rok :)

Poniedziałek, 04 stycznia 2016

Po raz pierwszy zapisałam w pamiętniku datę z rokiem 2016. Najwyższy czas coś napisać, bo już czwarty dzień stycznia, a ja milczę. Brak internetu w domu to zgroza .  Mam zamiar załatwić w końcu tę sprawę w najbliższych dniach. Z przyjemnością wróciłam do pracy, tutaj nie mam takich ograniczeń więc korzystam z chwilowej okazji. 

A co u mnie? Za oknem piękne słońce i 18 st. C w minusie. Zimno, ale bezwietrznie. Szkoda, że nie ma odrobiny śniegu, byłoby pięknie .

W tym roku wigilia była w naszym domu. Pierwsze święta w nowym miejscu wymagały wyjątkowej oprawy. Koniecznie chciałam dokończyć wszelkie prace: malowanie, urządzanie, jakieś zakupy niezbędnych przedmiotów. Niestety obowiązki zawodowe mocno ograniczyły mój czas i nie wszystko zostało ogarnięte. Dzień przed wigilią kolejny raz (czwarty i piąty) poprawiałam drewnianą ramę przy wejściu do dziennego pokoju. Wymyśliłam jakiś czas temu, że wejście obłożę jesionowym drewnem szczotkowanym w taki sposób, by zachować słoje i strukturę drewna. Potem pomaluję na biało, żeby dopasować do pozostałych drzwi. Po dwóch malowaniach i dodatkowej poprawce było ślicznie. Należało jeszcze zabezpieczyć farbę lakierem. Jurek w przeddzień wigilii zrobił sobie wolne i postanowił wyręczyć mnie w tej pracy. Pomalował ramy i wyszedł do ogrodu przygotować drewno do kominka. Lakier spowodował odbarwienie malowanego drewna i na wierzch "wylazł" żółto-pomarańczowy kolor. Myślałam, że sfiksuję, gdy to zobaczyłam po powrocie do domu. Co się stało? W ten sam sposób malowałam listwy podłogowe i są bardzo ładne. Malowane kilka miesięcy temu wciąż są bielutkie. Może inny gatunek drewna na ramy tak zareagował na farbę i lakier? Niewiele się zastanawiając wzięłam do ręki papier ścierny, zmatowiłam całą powierzchnię i jeszcze dwa razy pomalowałam białą farbą. Ramy odzyskały swoje piękno, a ja spokój. Jeszcze miałam zabrać się za poprawienie schodów na strych, ale bijący 11 razy zegar uświadomił mi, że czas odpocząć. Trudno, pomyślałam, po świętach też można dokończyć, co niedokończone.  

Przedświąteczne przygotowania kulinarne przebiegły nad wyraz sprawnie, chociaż czasu było niewiele. Zrobiłam to z ogromną przyjemnością i otwartym sercem przy dużej pomocy Kasi. Kiedy mieszkałyśmy razem lubiłyśmy wspólne gotowanie i znowu je lubimy. Kasia i Jaś często mnie odwiedzają, gdy Wojtek dyżuruje, a ja jestem cała w skowronkach .

O 17.00 zasiedliśmy w komplecie przy wigilijnym stole. Ciepło z kominka i świece dodawały wyjątkowo magicznej atmosfery. Piękne święta za nami, oby więcej takich chwil . Na pamiątkę zostało trochę zdjęć, by przypominały ten uroczy czas. 

Może macie ochotę obejrzeć kilka z nich?  Na początek moja kuchnia. Trochę nabałaganione, bo trwają ostatnie przygotowania do Wigilii. Wciąż poszukuję do kuchni dużego zegara w białej ramie, który zawiśnie na okapie nad kuchnią. 

A tutaj już po Wigilii odpoczywamy z Jasiem na kanapie w pokoju dziennym. Skromna, malutka choinka. Na większą nie było czasu, szkoda. 

Moja nowa fryzura przywieziona z Poznania, próbuje przywyknąć, łatwo nie jest . W realu wygląda trochę lepiej. 

Wielki korytarz z wyjściem do ogrodu to dobre miejsce na zorganizowanie ogrodu zimowego we wnętrzu domu. Za jakiś czas będziemy się nim cieszyć. Na razie namiastka planów, ale już dzisiaj chce się tam wypić poranna kawę .

Bardzo dziękuje za uwagę. Muszę trochę popracować, więc oddalam się do obowiązków. Dobrego dnia .