Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Nie ma to jak zacząć dzień od porządnej kłótni.

W sumie to u mnie nic nowego.Oczywiście juz mam wyrzuty sumienia chociaż wcale nie uważam żebym była winna.Zaczęło sie od tego ze od kilku dni wspominałam mężowi o tym że dzisiaj jade z synem po buty i syn ma korepetycje z matematyki.Biarąc pod uwage że mąż osobiście wypłaca sobie wypłate co tydzien ( nie sa to wielkie kwoty bo po zapłaceniu rachunkow zostaje ok 200 zl na życie) nie jestem w stanie tego sfinansowac.Nie liczyłam na to ze dostane tysiac zlotych tylko na 300 -400 zl.Tak żebym mogła spokojne kupic buty i opłacic kilka godzin korepetycji.Do tej pory zawsze wszystkie takie wydatki pokrywalam z jego wyplaty a w tej chwili na to nie mam.Jezeli chcecie go bronić twierdzac ze moze nie miał to wyjasniam ze prowadzi dwie dobrze prosperujace firmy i pieniadze ma.Tylko ze wszystko jest jego a nam wydziela tak ze ledwo wystarcza na życie i utrzymanie domu.Od 2 lat bardzo duzo pomagam mu w roznych sprawach papierkowych wiec troszke sie orientuje.Oczywiscie nigdy nie wpadl na pomysl zeby powiedziec "masz kochanie stowke i cos sobie za to kup" Wiec gdy dzis rano znowu uslyszałm ze mam cos tam zrobic dla JEGO firmy to powiedzialam mu ze jezeli wszystkie pieniadze z firmy sa JEGO wiec niech sam sobie wszystko  robi.Oczywiście wywiązała sie kłotnia i wyszedł bardzo obrażony.Co osiągnęłam?NIC!!!!! Oprócz tego ze na nastepny tydzien znow nie dostaniemy pieniedzy na życie.Nie mam wyjscia i jakos wytrzymam do wrzesnia az splaci wszystkie kredyty