Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Co tu się dzieje nie ogarniam...

Kochane Vitalijki, bardzo Wam dziękuję za rady pod poprzednim wpisem! Uświadomiłyście mi, że jeśli gość przez dwa lata nie przejawił nawet śladowej ilości zdolności do rozumienia aluzji, to nie ma sensu czekać dłużej licząc, że coś się zmieni. Postanowiłam posłuchać mądrzejszych od siebie i następnym razem jasno powiedzieć, że nie mam ochoty na towarzystwo. Wczoraj nie miałam okazji uskutecznić mojego postanowienia, bo Mój został chwilę dłużej w pracy pomóc kolegom i udało nam się dzięki temu zgrać wspólny powrót. Oczywiście wpadliśmy na kolegę na przystanku, gdzie mamy przesiadkę, ale widząc nas razem nie odważył się podejść. Jedynie zerkał dość nieudolnym ukradkiem w naszą stronę. Został tam czekając na nasz autobus, ja z Moim wsiedliśmy w pierwszy lepszy jadący mniej więcej we właściwym kierunku i przeszliśmy na piechotę dwa przystanki do domu. Nastawiam się na spotkanie dziś i już od rana ćwiczę moją kwestię kombinując, żeby była jednocześnie uprzejma i stanowcza. Dziś wracam do domu spacerem - sama - i ten fakt nie podlega negocjacjom. Dzięki raz jeszcze!

Co się działo poza niechcianymi adoratorami? Ludziska, ale upał! W pracy jeszcze daję radę, klima chodzi na pełnych obrotach, ale w domu masakra. A ja jeszcze mieszkam na ostatnim piętrze i dach mi funduje istny piekarnik. W środę podjęłam decyzję o zawieszeniu treningów do czasu ochłodzenia. Tym bardziej, że uparłam się ćwiczyć interwały. Ale dziś chyba zmienię zdanie. Dlaczego? W środę jeszcze było spoko, fajna dieta, miejsce w bilansie nawet zostało to się bez wyrzutów sumienia schłodziłam zimnym piwem i było fajnie (nazwijcie mnie alkoholikiem, proszę bardzo, ale upał bez chłodnego browara nie przejdzie). Ale wczoraj za namową Mojego zrobiłam cheat day. Bo uznał, że nie chce mu się stać przy garach w ten upał, wiec zamówmy pizzę. To zamówiliśmy pizzę, do niej znowu zimne piwo, do filmu kolejne i tak się uzbierało milion kalorii. I waga z 74,2 kg wczoraj skoczyła do 75,5 kg dziś. No inteligencję mam na poziomie planktonu, poważnie. Jak już była pizza, to po co mi to piwo było? Jak tak orientacyjnie policzyłam - piszę orientacyjnie, bo w mojej apce nie ma przecież każdej pizzy z każdej pizzeri, a i wagę wpisałam "na oko" (chociaż śmiem twierdzić, że ważąc jedzenie od 10 lat mam już w owym oku całkiem niezłą wagę) - to wyszło coś ponad 2700 kcal. No i mam takie wyrzuty sumienia, że chyba dziś muszę zrobić trening, żeby je uspokoić. Może nawet jakieś pół godziny spaceru w drodze do domu. Mam nadzieję, że to tylko zatrzymałam wodę, ale i tak wyrzucam sobie, żem idiotka. Na zdjęciach i grafikach ostatnie dwa dni wyglądały tak:

12 czerwiec:

Śniadanie: nieśmiertelny serek wiejski z ogórkiem, płatkami owsianymi, pestkami dyni i siemieniem lnianym
Lunch: bułka pełnoziarnista z hummusem, ogórkiem i pomidorem
Kolacja: młode ziemniaczki z kalafiorem i połową ogromnej piersi z kurczaka (serio, ważyła 450 gram!)

Razem: 1665 kcal

13 czerwiec:

Śniadanie: płatki ryżowe na mleku (zobaczyłam w sklepie płatki ryżowe i mi się dzieciństwo przypomniało, musiałam je zrobić!)
Lunch: sałatka z młodej kapusty, drugiej połowy piersi z kurczaka, pomidora i ogórka marynowanego w curry, z odrobiną majonezu
Kolacja: pizza (dwa takie kawałki - talerz mały, nie obiadowy :) )

Razem: 2711 kcal

No i piwo. Aż mnie głowa lekko boli dzisiaj od niego. Nie ma rady, trzeba się dziś poruszać i spróbować chociaż częściowo naprawić co się popsuło. Nie wiem jeszcze czy będę się brała za Shreda, czy coś mniej "rozgrzewającego" jak joga, ale coś trzeba dziś zrobić.

Dziś Mój znowu idzie na nocną zmianę - i jutro tak samo. Tak więc i w sobotę i w niedzielę będzie spał pewnie do 16-17. Czyli siedzę sama. Poszłabym do rodziców, ale jak myślę o wyjściu na ten skwar za oknem to stwierdzam, że samotny weekend jednak nie jest taki zły :P Ja się tylko cieszę, że już piątek, bo powoli wysiadam. Dają w kość upały, daje w kość zbyt mała ilość snu... o dziwo treningi przestały dawać w kość odkąd zainwestowałam w witaminę D. Nie wiem o co chodzi, magia jakaś. Ale działa. Jedna rzecz na plus.

I to tyle z mojej strony. Lecę ćpać dalej kofeinę i udawać, że pracuję. Trzymacie się, Vitalijki!