Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
2,5 miesiąca diety za mną.

Tak, dzisiaj mija 2,5 miesiąca. Nie pomyślałabym, że jestem w stanie tyle wytrwać. Co więcej, ja nie czuję, że jestem na diecie. Jem ciągle, bo posiłek co 3 godziny to naprawdę dość często. Zrobiłam nawet pomiary ciała i jest różnica, ale na vitalię wstawię dopiero te po po pełnych trzech miesiącach. Wczoraj dopięłam się w sukienkę, którą kupił mi jeszcze H. Nie wiem, czy będę ją nosić, bo chyba mnie poszerza, ale kurczę, jeszcze niedawno do zapięcia jej brakował mi kilometr! Co więcej, za chwilę zobaczę wagę dwucyfrową. Jezu, jak ja dawno jej nie widziałam... Nie mogę w to uwierzyć, że tak wiele już za mną, wbrew pozorom najgorsze. Dobra, może i teraz wagą będzie spadać wolniej, ale życie ze świadomością ważenia 122 kg było okrutne. Znacznie okrutniejsze niż powolne tracenie na wadze.