Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Odbijam się od dna

Macie mnie już dość? :D

Okej, serduszko trochę boli, ale idę w górę. Ze świadomością, że bez niego będzie lepiej. Zorientowałam się, że on specjalnie zabierał mi czas, prowokował kłótnie, bo od początku był zazdrosny o to, że idę na studia. Utrudniał mi naukę. 

A teraz mam czas, ogarniam zaległości, dieta idzie dobrze, już 3 kg w dół, jest progres. :)

Wokół mnie jest kilka osób, na których mogę polegać, ostatnio powiedziałam o tym wszystkim moim bliskim, i nie spodziewałam się takiego wsparcia.

Jasne, na studiach jest ciężko, ale je polubiłam. Chcę wspinać się po szczeblach edukacji a potem kariery.

Ostatnio nawet złapałam się na tym, że kupiłam kilka drogich kosmetyków i nowych ciuchów, na wypadek gdyby ktoś nowy pojawił się w moim życiu. :)

Idę do przodu. Powoli, ale idę. Bo to co najlepsze, jest przede mną!

A przede wszystkim - dziękuję Wam za wsparcie, bo to Wy pierwsze dawałyście mi nadzieję, siłę i wiarę. DZIĘKUJĘ! <3

Ps: mam cel - do sesji schudnąć 15 kg i zmieścić się w śliczną białą bluzkę, którą kupiłam rok temu z nadzieją że schudnę :D najwyższy czas to spełnić.

Będzie dobrze!