Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Do marzenia zostało 10 kg

Cześć! Wiem, dawno nie pisałam, ale to nie znaczy, że tutaj nie zaglądałam. Codziennie czytam wasze pamiętniki, kibicuje, gorzej z komentowaniem, chociaż raz na jakiś czas zdarzy mi się zostawić po sobie jakiś ślad :D 

Ogólnie w życiu nie jest źle. Raczej stabilnie, ale cierpię na samotność, z którą nijak nie potrafię sobie poradzić i nieco mnie zżera od środka. Ostatnio myślę, aby odbudować staaarą znajomosć, która rozpadła się pół roku temu, a trwała całe... 9 lat. Boję się tylko, że to już nie będzie ta sama osoba i może wyśmiać jakikolwiek odzew z mojej strony. I chodzi mi o znajomą, nie o jakiegoś chłopaka.

Ostatnio również zrobiłam sobie małą sesję zdjęciową :D Kupiłam sobie tydzień temu spódniczkę. Nigdy nie chodziłam w czymś takim, chyba nadal bym się wstydziła, ale mam nadzieję, że wkrótce się to zmieni I kto wie, może kiedyś odważę się tak wyjść do ludzi? Wstydzę się jeszcze swoich grubych ud, ale liczę, że są do wypracowania :) 

Do mojego marzenia z 2013r. zostało mi jeszcze 10 kg. Z jednej strony dużo, z innej mało. Nie czuję się mega zmotywowana, jednak z uporem osła będę dążyła do celu. Obiecałam sobie, że kiedyś zobaczę 56 i schudnięcie będzie pierwszą rzeczą, która mi się uda w życiu tak w 100%. Wielu ludzi mówi mi, abym już nie chudła, martwią się o mnie. Naprawdę to doceniam, jednak chce udowodnić starej wersji sobie, że potrafię. Poza tym nadal czuję się źle ze swoim ciałem, o krótkich spodenkach w lato nawet nie ma mowy. 

Nie robię sobie jakiś wielkich planów ile będę chudła. Ile zleci to zleci  Jak zobaczę jakieś większe efekty to odezwę się znowu. Do napisania więc i mam nadzieję, że sumiennie wypełniacie swoje postanowienia noworoczne! Buziaki!