Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Niby 7, a nie cieszy...

Zacznijmy od radosnej wiadomości: nareszcie udało mi się osiągnąć 7  z przodu. Chodzi o wagę oczywiście. 79,9 kg. Było nawet 79,6 kg, ale przed śniadaniem, więc się nie liczy. Przed chwilą się ważyłam i wykazało 79,8 kg, więc tendencja spadkowa.

Tyle, że właśnie zakończyłam ważną dla mnie znajomość, więc ta siódemka z przodu już nie cieszy tak jak rano... 

A rano w pracy powiedziałam: "Dziś będzie fajny dzień, czuję to pod skórą". O ironio...

Także mam tą siódemkę. Teraz pewnie codziennie będzie coraz mniej. Nie zdziwię się, jeśli w sobotę (dzień ważenia) będzie 78 kg. Tak mam w sytuacjach stresowych...

A więc cieszę się i nie cieszę. Jest dobrze. Będzie jeszcze lepiej. Musi być. Jest do dupy, ale cały czas mam pozytywne nastawienie. Ot, wolny elektron... Panowie, czekam na propozycje... (suchar na dziś) :P.

Mam nadzieję, że chociaż Wam, Dziewczynki i Chłopcy (chyba widziałam jeden komentarz od mężczyzny), się wiedzie. Trzymam kciuki i ściskam mocno.

PS. Przepraszam, że dziś już nie jest tak radośnie jak wczoraj, ale... taki mamy klimat :).

PS2. Załączam dowód rzeczowy z rana. Celulit i nieogarnięty pedicure nieważny. Liczą się cyferki :)