Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
jestem

...to bardzo miłe i zaskakujace, ze wpisałam nieśmiały powrót i wsparcie sie natychmiast zgłasza. I to bardzo pomaga.

Melduję, ze byłam na spacerze, 2x z psami, nieduzo, ale jednak - to coś. Bo przedtem chodziłam 2x dłużej, no ale już zaczełam.

 I zrobiłam gimnastykę z panem DJ, nieco kulawo, ale zrobiłam.

I w miarę trzymałam dietę, myślę ok.

i nie podjadałam. 

i robiłam sobie relaks - ja jak jestem zmeczona i zagoniona podzeram by sie wzmocnić, Tak zresztą kiedyś wlasnie zaczełam tyć - z przemeczenia i ratowania sie jedzeniem słodkim i kawą oraz ze stresu - ratowania sie podjadaniem i popijaniem słodkiego, Wiec relaks wazna sprawa. 

I odmówiłam ciasteczek (akurat tych nie lubię)

I na stresową sytuację nie zaregowałam jedzeniem, tylko spacerem.

tak sobie wyliczam, moze to smieszne, ale  jak sie widzi ze sie wróciło z 64,8 do wagi jw., to dołuje, więc chcę zaznaczyć, ze zrobiłam jakiś początek, tzn dzień drugi powrotu.

I powtarzam sobie, ze skoro od marca utyłam, to wrócę do tych osiągnietych 64,8. Choc wtedy, owszem, podobało mi sie ze mieszcze w spodnice i zakiety ale bylam zniecierpliwiona ze jeszcze nie 60. 

No to teraz marzę o marcowej wadze. NIe wiem, czy sie uda, ale 2 wrzesnia mam ciekawe spotkanie towarzystko służbowe, potem 8, potem jeszcze jedno i potem ciekawy wyjazd slużbowo przyjemnosciowy koniec września. Więc naprawde powtarzam sobie ze mam motywację, tym bardziej, ze powiedzmy uczciwie - prawie wszystkie te wyjazdy trzeba merytorycznie itd przygotowac ale wyglad, naprawde, to połowa sukcesu... no pewnie ze sam nie wystarczy, ale no rozumiecie. 

ide wziąc przysznic i do łożeczka - jak sie nie wyśpię to znowu bede zajadac zmeczenie. Ale chciałam napisac dopiero jak poćwiczę. 

to pa, wszystkim, i bardzo dziekuję.