Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Radzę sobie

Jak pisałam ostatnio, zaprzestałam chwilowo liczenia spożywanych kalorii. Jem prawie to samo, co dotychczas z tą różnicą, że ugotowałam sobie wczoraj wielki gar zupki jarzynowej na mleku kokosowym i nie mam bladego pojęcia ile to ma kalorii, ale jem z apetytem i jestem szczęśliwa, bo jest ciepłe i pyszne.

Aktywności mam bardzo dużo. Wczoraj 21 km spacer po lesie i górkach, później trening obwodowy. Dziś wycieczka biegowa po górach i kawałek marszu. Bieganie 24 km, z prawie kilometrowym wzniosem. Poszło na to przeszło 1700 kcal. Dodatkowy spacer (też pod górkę) i spaliło się 400 kcal. Moja apka uznała, że dziś, żeby zachować 0,75 kg tygodniowy spadek, powinnam wszamać... 3500 kcal. Ło panie! Jak mi się uda moje 1900 kcal, które mam przewidziane na dni regeneracyjne, to będzie dobrze. Nie wiem ile zjem, ale jest już prawie 20:00, a ja zjadła solidne śniadanie i batona proteinowego. Aha, jeszcze małą paczuszkę wafli ryżowo-kukurydzianych. Myślę, że to nawet nie połowa tych 1900 kcal. A gdzie mi tam do 3500! 

W aktywne dni nie chce mi się jeść. Widocznie palę sadło i dlatego czuję sytość. Nic to, wyrówna się jakoś. Grunt, żeby nie zejść poniżej PPM. A teraz czas na pyszną kolację.

Niestety, będę musiała zmienić zwyczaje. Spacer po bieganiu jest problemem. Kiedy biegam, jest mi ciepło i się pocę. Później szybko stygnę i marznę. Na razie pakuję kurtkę do plecaka i z tym biegam, ale to dość kłopotliwe i niewygodne. No trudno, coś zmienię.