Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
A pies lizał kontrolę!

Tak sobie myślę, dlaczego ja właściwie się siebie czepiam? Postanawiam zmniejszyć dystans, zwolnić. Bo co za dużo, to nie zdrowo, ale kto gdzie wyznaczył tę granicę? I co właściwie mnie obchodzą granice innych ludzi?

Prawda jest taka, że nie jestem w grupie ryzyka, ani zagrożenia zawałem, ani kontuzji ścięgien, mięśni czy stawów. Nie odczuwam absolutnie żadnych dolegliwości. Nie jestem przetrenowana, mój puls spoczynkowy jest na poziomie 40 ud/min. Pułap tlenowy 45, czyli wydolność doskonała. 

A uj z limitami! Póki mi się chce, będę biegać po 20 km i w nosie mam, że ktoś sądzi, że to dużo. Dla mnie to idealnie, bo po 10 km interwałów czuję niedosyt, który tak męczy, że... muszę go rozbiegać.

Dla domorosłych strachaczy o moje tkanki, pragnę dodać, że:

- po każdym treningu robię cały zestaw ćwiczeń rozciągających

- 3 razy w tygodniu robię 45-50 min. trening ogólnorozwojowy

- biegam 4, góra 5 razy w tygodniu, więc nie codziennie i tak, mam czas na regenerację

- jak nie biegam, to chodzę i w planie mam też rower, żeby różne mięśnie pracowały

- słucham swojego ciała. I kiedy mówi "dość", to nie forsuję. Chyba, że to końcówka interwału 😜

i już.