Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Ciąg dalszy

Sprawa wygląda tak: na spotkaniu z dyrektorem był mąż, bo ja nie mogłam w tym czasie. Dyrektor przeprosił za swoje zachowanie (do dziewczynki - tej od schizofrenii) osobiście zadzwonił i ją przeprosił. Ale sprawa z Ukraińcami to wierzchołek góry lodowej. Moja córka i jej przyjaciółka, oraz dwie inne dziewczynki kolegują się z chłopcami z innej szkoły i teraz clue programu: rodzice tych chłopców (lub jednego z nich, już nie wiem) to przestępcy. Tam wchodzą w grę narkotyki, prostytucja itp. Jeśli chodzi o tych chłopców, to największym ich przestępstwem jest grafitti, ale w gruncie rzeczy oni szukają miejsc, gdzie można robić legalnie. Narkotykami się brzydzą. A jeśli chodzi o stosunki koleżeńskie z dziewczynkami, to zachowują się OK. Jakiś gówniarz ze szkoły mojej córki wypisywał na mieście obrażające ją napisy. Pokazywała mi to. Ona to olała, ale jeden z tych kolegów stanął w jej obronie i powiedział remu gówniarzowi, żeby się ogarnął. Odprowadzają dziewczynki na autobus, żeby bezpiecznie dotarły do domu. Nie zachowują się źle. Ale są pod obserwacją ze względu na rodziców. Ponieważ sprawa tamtego incydentu była zgłoszona na policję, mamy się z córką zjawić na przesłuchanie. To, co ona opowiada, po prostu mnie szokuje. Nie ma nic wspólnego z żadnymi przestępstwami, ale wie bardzo dużo. O różnych praktykach np. dotyczących kibiców, o tym kto w szkole ćpa, no mnóstwo rzeczy wie. Nie mogę zakazać jej znajomości z tymi chłopcami. Zresztą nawet chyba nie chcę. Mimo wszystko dobrze jest mieć taką "ochronę", ale wytłumaczyliśmy jej, żeby nie ufała kolegom na 100% i nie spoufalała się z nimi za bardzo. Chyba do niej dotarło. Stresuje się przed wizytą na policji. Mąż wymusił na dyrektorze żeby zorganizować w szkole jeszcze jedno spotkanie z rodzicami, dziećmi i pedagogiem, żeby wytłumaczyli dziewczynkom, że mają wsparcie i nikt je o nic nie oskarża. Myślę, że to dobry pomysł.

Więc dzieje się dużo.

A z bardziej radosnych spraw -wygrałam konkurs na okładkę KwARTalnika artystycznego pracą "harmonia hałasu". Jestem zaskoczona (nie bardzo podobała mi się ta praca!i zszokowana. To pierwsza w życiu abstrakcja, jaką zmalowałam.