Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
To już chyba uzależnienie

Mam tak ze sportem, a teraz znowu z malowaniem. Nie mogę, jak normalny człowiek leżeć na kanapie i chlać piwsko, cierpieć na bezsenność i łykać tabletki. Nie. Muszę kłaść się spać o 2:30, podczas gdy budzik nastawiony jest na 7:00. Oczywiście, że spałabym jak kamień, ale szkoda mi czasu na sen. Wczoraj zabrałam się za nepalskie dzieciaki, bo od dawna chciałam je namalować. Mam jeszcze dużo w kolejce. Dzisiaj przed pracą miałam czas, po bieganiu (no, "bieganiu" - ostatnio to są marszobiegi, bo nie mam już tyle siły - starość i niewyspanie), ale wzięłam się za przesadzanie roślin. Pocięłam na sadzonki moją monsterę minimę, a raczej maksimę, bo kolejny raz wybiła pod sufit, mam z niej 5 sadzonek, które zamierzam ukorzenić w keramzycie, bo chcę ją w hydroponice. Macierzysta roślinka, prawie 1,5 metrowa poszła do salonu, ale zmieniłam jej ziemię.

Hoję potsii chiang mai - niedawny nabytek, wsadziłam do gruzu, ale namordowałam się z nią okrutnie, bo wrosła w keramzyt, ale tak, że korzenie z keramzytem tworzyły jeden zbity głaz. W dodatku musiałam jej zainstalować podpórkę i miernik wilgoci. Cały dom w syfie. No i przez to mam przestój w malowaniu. 

Mam w planie ogarnąć malowanie chmur i wiosennych kwiatów (magnolie?). Ale to już w weekend.

A to te moje nepalskie dzieci. Gryzie mnie ta perspektywa, ale tak było w oryginale.