Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
K.

Jest weekend, K. na weselu, a ja mam wrażenie, że za rzadko się do mnie odzywa :( Z jednej strony samolubnie ucieszyłam się, że nie bawił się najlepiej i nie zapomniał o całym świecie, z drugiej mi przykro, że tak było. Gdzieś tam boje się, że mu zależy mniej niż mi, że to wakacyjny podrywacz 🥲 Raczej wyolbrzymiam, tak mnie trafiło, ale coś czuję, że będzie płacz i obawiam się, że szybciej niż myślę. 
Chyba teraz będzie tu sporo o K., bo jakoś nie mam za bardzo z kim o nim pogadać, i nawet nie chcę, żeby ktoś mi głupot do głowy nie nakładł. Bo jak opowiadałam jednej osobie, to może i nie było negatywnych komentarzy, jednak mina mówiła nieco. A ja tym razem zaryzykuję, choćbym miała później beczeć miesiącami. Raz złamane serducho mogę mieć ja. Po za tym 30tka za 3 lata, może w końcu coś się wykluje u mnie sensownego.

Uwaga - mogę Wam smęcić, kręcić, jęczeć i narzekać, więc dla wrażliwych na tym punkcie nie będą to wpisy dla Was :P Przewiduje morze jęczenia. :P