Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Jestem, żyje nie poddaje się....

Dawno mnie nie było, ale nie znaczy, że dieta poszła w las choć idealnie nie było. No cóż święta minęły waga stała prawie, ale cóż się dziwić jak grzeszyłam w święta nie umiem diety zachować haha 😂... Z tym, że znów nie rzuciłam się na żarcie jak szalona, ale trochę sobie pozwoliłam. Po świętach już grzecznie waga ruszyła ciutkę... Od niedzieli spadło 700 g... Do pozbycia się otyłości zostało mi równo 2 kg.. To mój cel do końca kwietnia... 

Wczoraj pierwszy raz od ponad miesiąca wyszłam z domu do miasta musiałam już, bo miałam kilka spraw do załatwienia. Powiem wam, że nie mogłam się odnaleźć w tej rzeczywistości... 

Szczerze dopiero teraz tak zaczynam czuć to wszystko, bo po operacji co innego miałam w głowie.. Teraz już ciśnienie zeszło wyniki histopatologii wyszły dobrze nie mam raka... Powiem wam, że bojąc się o życie nie było tak, że myślałam o tym czego w życiu nie zrobiłam i tak dalej, szczerze myślałam tylko o tym, że moje dzieci będą same, przeraziła mnie bezradność mojego męża... Ehhh to kolejny ciężki okres w moim życiu, o którym chciałabym zapomnieć na zawsze.... 

Mam ochotę zrobić duże zakupy żeby sobie humor poprawić, a tu kasy brak, mąż cały miesiąc w domu kasa z zusu jeszcze nie przyszła przerąbane.... Dobrze, że mamy choć trochę oszczędności... 

Oj duży dołek mam psychiczny, ale się nie poddaje.. Nie zrobię kolejny raz tego samego błędu... Nie mogę nie chcę już marnować swojego życia....