Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Na powrót w domu ...

Przyjechałam   z Polski .... Chciałąm   napisać - już. Tak, rzeczywiście już,  bo wielce sie przeciagnął mój tam pobyt - jakby ktoś z gory  zadziałal,żebym   tam była jeszcze dłużej.  Otóż   poszłam   do tego przyjaciela,ale nie zastałam  w domu. Rzeczywiscie sąsiad powiedział,że tak mieszkają w tej klatce,  to znaczy mieszka tylko Zbyszek,bo jego mama wlaśnie zmarła.   Poszłam wiec  myslę poszukam  jakiejs kawiarenki gdzie będę mogła napic sie herbaty, bo w tym schronisku młodzieżowym gdzie zamieszkałam. nic mnie pani która mnie przyjmowałą  nie poinformowałą,ze jest jakas kuchenka, gdzie by mozna było zagotowac wody - wiec  nie piłam nic rano.  Zaszłam  w Oliwie do café  Delfin  gdzie zawsze zachodzę, napiłam sie tam  herbaty, zjadłam ciastko tortowe, poczytałam Biblie.  Potem  myslę,że może Zbyszek na cmentarzu, to sciemnia sie wiec mogę podjechać... I rzeczywiscie był już w domu,własnie wychodził z piwnicy, wiec zauważył mnie, zaprosił do domu. W domu blond pani, jak sie okazuje zona ( tez w moim wieku)czyli starsza od niego dziewięć lat.  Nieważne , rozmowa.....rozmowa.... Okazuje sie że on rzeczywiscie  załąmany, poszarzaly,  I wciaz palący I dużo pijacy - pijacy piwo...piwo.... Rzeczywiscie przekonałąm sie ze moj przyjazd rzeczywiscie był potrzebny, spotykałąm sie z nim  co drugi dzień,  rozmowa, powiedziałąm,że jego matka przyszła do mnie.,żebym   pomogła mu skończyc z alkoholizmem.....że ona skoro teraz jest tam, to wszystko stalo sie dla niej jasne,  wszystko stalo sie dla niej prawdą, że stała się mądrością Uniwersalną I wszystko teraz wie, I wie jak ważne jest żeby nasze życie tutaj było sensowne,  żebysmy tutaj czynili dobro, slużyli drugiemu człowiekowi, z miłością ,żebysmy ulitowali sie nad człowiekiem, nad jego krzywdą.  To wszystko mówiłam, bo I dla mnie jest to jasne, jak wygląda  nasze odejscie,ze żyjąc tutaj  tak bezsensownie,  korzystając tylko z życia w sposób  najpłytszy najbardziej konsumpcyjny, egoistycznie, to jak długo  potem   musimy przebywać tam  I cierpiec  za wszystkie  złe nasze zachowania, a to cierpienie jest nie do wytrzymania ....Rzeczywiście okazał się  tak żyjącym człowiekiem  ( zresztą ja go znam) I okazał się człowiekiem  bardzo smutnym  załąmanym. Wiem  co tam teraz musi czuc jego mama,  bo wie, jaki on jest niezaradny,    smutny.... Myślę I wierzę,że moj pobyt tam  miał sens I będzie efekt tego, w postaci rzucenia tego picia, nakłaniałam   do  pracy nad  duchowością,nad modlitwą,nad proszeniem  Boga,żeby dał mądrosc I zrozumienie tego tutaj. Tej egzystencji,  I żeby dał wielka wiarę,że dla naszego przyszłego dobra, dla naszego przyszłego życia,że  zycie tutaj pracowicie   osiągając coraz wyzszą świadomośc, że to ma sens I że tak trzeba....Duzo bylo rozmów,  wiem ,że wziął to sobie do serca,że to prawda,że mama jego naprawdę u mnie była,i ze tego chce - Że chce szczęścia dla niego, bo ono we wszystkich żywotach zależy od tego co sami osiągniemy I jaką postawę wykazujemy wobec życia, wobec innych.  Napisałąm odpowiednią taka mantrę, taka Modlitewną Mantrę,  do czytania,  do częstego czytania. Zachęciłam   do czytania odpowiednich książek......zrobiłam  dobra robotę. ...Powiedział że nie będzie pić, po prostu powiedział,że nie będzie pić. I to nie należy podchodzić do tego tak,ze ooo, wielu tak mówi I piją dalej.  To prawdą, ale Zbyszek   to jest inny człowiek. To specyficznie inny czlowiek - to człowiek   po którym  nie mozna spodziewać się wielkich sukcesów....że słaby, cichy,  małmówny, że co on tam....  Ale ja go znam, to człowiek  który  zrobi rzeczy nieosiągalne dla innych..ta swoją cichoscią,  tą swoją niepozornością....No I ja ....wciąż mnie kocha....mówi,że będzie tęsknić.....jestem wciąz w jego myslach, w jego sercu, I wierzę,że ja byłam  I jestem  tu najwłaściwszą osoba która może mieć na niego wpływ..  Jak to się mówi-  Zobaczymy  ....Rzeczywiście jak zaczęły sie u mnie te   rzeczy, w połowie stycznia to tak zmarła jego mama, 15- tego stycznia. Jego mama nie chciała ,żeby cierpial,żeby był taki samotny, mimo   towarzyszki życia, wciąż samotny..... No bo ona teraz widzi całą prawdę I to że ja odeszłąm   bo bałam  sie także jej , tej jej szorskości, niewurozumialości I wogóle.   Nie chciałam  zostać, bo znałąm ja ponieważ ona ma taki sam kod energetyczny jak ja, wiec znając siebie, znałam ją.Nie chcialąm by ktos traktował mnie żle, z krytycyzmem, a takie tendencje I ja kiedys miałam no I ona też.  Urodzona tak jak ja 6-go wrzesnia, ten sam kod energetyczny, taka sama dusza, taki sam character... Teraz ona ubolewa nad synem,  nademną.  -  -   Modliłam sie dzisiaj za skrócenie jej tam pobytu,  żeby nie musiała tyle cierpieć. Wiem, czułam,że była bardzo bardzo wzruszona, płakałą, czulam to stamtąd... No I tak kochani  -   [pobyt mi się przedlużył  ja kupiłam bilety od 21 - do 26, ale 26-go lutego samolot nie poleciał, była bardzo mgla, nic nie odlecialo wieczorem, zafundowali nam pobyt w hotelach, ja zamieszkałam  w Poseidonie. Mieszkałam  ekstra  w drogim  hotelu, normalnie takiego nie zamawiam, nie korzystam, 200zł w sezonie zimowym   droższy w lecie 300 chyba... Pobyłam jeszcze cztery I pół dnia, ze sniadaniem, do wyboru.,duzy pokój z dwoma łózkami, telewizor, WiFi, łazienka..... Pobyłam  odpoczęłam, spedziłam  dość relaksująco,  bo nogi mnie bola żeby zbyt dlugo łazić. Nie chodziłam zbyt dużo,w sobotę do Sopotu, najpierw na cmentarz, potem na molo, potem  do sentymentalnej kawiarenki Błękitny pudel :.I wróciłam do domu, w niedzielę zaś wróciłam   do Sopotu, kupic sobie takie dzwonkibo w sobotę nie miałam zbyt wiele pięniędzy, w sobotę tylko kupilłam  rybkę - dzwonek dla mojej przyjaciółki z pracy. Kupiłam  te dzwonki, potem pojechałąm  na cmentarz Łostowicki w Gdańsku do przyjaciela, a potem wreszcie poszłam  do  museum Narodowego, zobaczyc malarstwo, bo nie udawało mi sie ostatnimi bytnosciami. Wiec Obejrzaląm  popatrzyłam   na porcelanę I meble Gdańskie. Wiecie,  ta szafa Gdańska jest niesamowita, jaaakie to wielkie !   Piekna !  Ale odbiegając od szaf Gdańskich a wracając do zaswiatów, to na cmentarze już chodzić nie będę, bo np ta pani w Sopocie to juz jest na swiecie, widzę ją jako 13 - 14 letnia dziewczynę, rdosna dziewczynę. Tylko nie wiem gdzie mieszka. Natomiast tego pana Tadzia jeszcze nie widzę na ziemi mimo,że zmarł 13 lat temu. Ale on  ma co do nauczenia sie tam.  -     I tymczasem zakończę,  wróciła  3-go już tym razem szczęśliwie. Zrobiłam  troche dobrego, jeszcze komus po drodze terapie zrobiłam , młodemu chłopakowi, o kodzie energetycznym  naszego sąsiada z Miedzyrzecza (bo tam mieszkaliśmy kiedyś) to był kolega mojego mlodszego syna. Tez chlopak wracal do Anglii, tez drugi raz wracal tak jak ja, rozmawialiśmy, wiedzialam  ze uciekł przed prawem  bo narozrabiał , zapytałąm  powiedziaqł ,ze nie , ale ja wiem  a idąc po schodach prosił za niego o modlitwę. Dziwne  młody chłopak, niewinny potrzebuje modlitwy. No ale mniejsza,ważne ze pomogłam mu troche, pytał jak długo dusza sie bląka ....myslący,mowil,że widział swój groobowiec I mówił że był w smierci klinicznej...  Tak,że reasumując I już nie przedłużając - to był efektywny wyjazd - dobry.    I w  ttaki oto sposób pożegnam się z Wami, zasyłając Wam   pozdrowienia I całusy.  Pa, pa  -  Irena