Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
SPADŁAM NA SAME DNO... ALE DZIŚ ZACZYNAM SIĘ
PODNOSIĆ...

Wracam... nie lubię takich powrotów... wiedziałam, że to co działo się w moim życiu od 27 maja odbije się na mojej diecie, zdrowiu a przede wszystkim wadze... 27 maj dzień na który czekałam 3 lata- dziś zakaz kontaktowania się ze mną i synem 3 lata, wyrok w zawieszeniu... potem nagle super oferta pracy w czerwcu. Usłyszałam : Komu jak komu, ale tobie po tym wszystkim należało się jak psu kość, szczęście, plany, marzenia na normalne życie i lipiec... za bardzo się cieszyłam... za bardzo bolało to innych, te moje szczęście... i zerwano ze mną umowę przedwstępną. Co czułam? nie da się opisać, wstyd, żal, smutek, upokorzenie i te uśmiechy tych wszystkich co nie mogli pogodzić się z uśmiechem losu... i tak w ciągu 1,5 miesiąca przytyłam sobie 10 kg... cały dzień dieta ok, przychodził wieczór a myśli nie dawały mi spokoju... napady obżarstwa... wymioty i tak w kółko:( wczoraj ostatni raz... w sumie to już nie wiem który raz sobie to powtarzam, ale mówię DOŚĆ. jestem silna, dam radę wiem to! dlatego wracam tu do Was, jeszcze nie wiem jaka będzie moja dieta... nie wiem nic oprócz tego, że nie chce się budzić i nie pamiętać co i ile zjadłam wieczorem... NIE CHCE TEGO! Teraz piję kawę... co zjem nie wiem... ale wiem że będąc tu jest mi lepiej, pomaga mi to, dzienne zapisywanie posiłków... aktualizuję swój pasek wagi na 72 kg! tak z 62 dziś jest 72! i w nic się nie dopinam! nie jeden raz płakałam, ale STOP nie płaczemy tylko pracujemy nad sobą!