Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
...Przepraszam za przeklenstwa

...wszystko jest ok, ok na tyle na ile moze byc w tej nienormalnej sytuacji... no bo coz mozemy zrobic ? skrzywdzic dwie kolejne osoby dla kaprysu ? to wszystko trzeba przemyslec, zastanowic sie, bla bla bla, rozum, rozsadek i zasady moralne ...

..a prawda jest taka ze miekna mi nogi i trzesa sie rece i mam ochote rozplynac sie jak lodowa gora w goracy dzien...wystarczylo kilka glupich slow i punkt widzenia zmieniony pozostal o 180 % , klapki spadly z oczu i prawda wylazla ze swojej ciemnej norki...

.. jak ja tego moglam do tej pory nie zauwazac ? ze wiekszos brudnych robot zawsze byla robiona za mnie, ze telefon byl zawsze wlaczony w dobre i zle dni, ze ramie do wyplakania czekalo w razie potrzeby a piwo chlodzilao sie czekajac na letnie plotkarskie popoludnia ... kuswa kuswa kuswa.... a teraz patrza na mnie te brazowe oczyska i nie mam nawet sily gadac...powtarzam sobie - spokoj wewnetrzny, spokoj wewnetrzny ...

gdziez ja to slyszalam ? - " jestem oaza spokoju, pier* , zaj* wyciszonym kwiatem lotosu na  na zaj* spokojnej tafli jeb* jeziora. Jestem wręcz jak jeb* wagon pełen pier* medytujących tybetańskich mnichów..."

... lapie moment zen, spokoj i wyciszenie, on zaglada mi przez ramie ... czuje zapach mydla i slysze glos tuz przy uchu ... co to ja wlasciwie robilam ? nogi przestaja mnie nosic... ja pier *...., ratunku tone ...