Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
" Bo wszystko zaczyna się i kończy w naszej
głowie"

Przy kawie przed treningiem, skoro już zdecydowałam się prowadzić pamiętnik, przeglądam inne pamiętniki, odpowiadam na komentarze w moim i znalazłam takie zdanie.  Nie da się tego lepiej ująć. Lubię jeść, lubię smaki, zapachy...to prawda, wszystko zaczyna się w głowie, a jeszcze zanim tam trafi pracują nasze oczy i nos, a nawet uszy z czego przez długi czas nie zdawałam sobie sprawy, do niedawna.

USZY

Jest taka reklama lodów, nie muszę jej nawet widzieć, żeby moje ślinianki dostawały świra. W tej reklamie słychać jak łamią się bezy, jak łyżka zatapia się z takim charakterystycznym szurnięciem w pudełko lodów, nawet jak rozłamuje się czekolada...o matko! Reklama dźwignią handlu  Już jej nie oglądam, prawie w ogóle nie oglądam reklam, bo tyle w nich jedzenia, pokazanego w sposób, który nie pozwala być do końca obojętnym. Zauważyłam, że oglądając reklamy staję się głodna.

OCZY

Żadną nowością będzie pewnie stwierdzenie, że jeśli coś smacznie wygląda, to rzuciłabym się na to jak lampart na jakąś łanię czy inną sarenkę  I co z tego, że chcę schudnąć. I co z tego, że będę się szumnie zarzekać, że zmieniam styl życia...kiedy jeden pączek ociekający lukrem, jeden sernik, albo czekolada może w pył obrócić cała tę moją rewolucję. Albo wizyta w jakiejś spelunie z niezdrowym żarciem- nawet jeśli speluna jest dobrej jakości i żarcie świeże- co z tego, jak w nim kalorii na cały tydzień niemal  Jestem wzrokowcem, jem oczyma. Widzę i jestem jak pijak w transie. Coś w tym jest- dajcie alkoholikowi łyczka alkoholu-pójdzie w długą jak złoto. Dajcie kobiecie na diecie kawałek czekolady- pożre całą, a jeśli nie, to większość będzie marzyć choćby o jeszcze jednym kawałku. W sumie mówię o sobie  Może tez są jakieś takie silne, co to opierają się smakołykom. Jam słaba i licha moja silna wola. Choć póki co, walczę dzielnie- ale napady czekoladowego szału przerabiałam kilka miesięcy temu. Teraz staram się żyć w myśl zasady - "Czego oczy nie widzą, tego sercu nie żal" i czasem to działa, czasem

NOS

Ja nie wiem...ale jak mi pachnie, to momentalnie mam ochotę. Nie jestem z reguły głodna. Mam ochotę. I znów- szaleństwo ślinianek, burczenie w brzuchu nawet się zdarza. I choć w żołądku czuje, że jestem syta, to zapach powoduje, że od razu przypominam sobie jaki dana rzecz ma smak i niestety...mam na nią ochotę...i niestety, miedzy innymi dlatego, że ostatnio tej ochoty nie umiałam pohamować, to mi się przytyło po schudnięciu, a to dopiero dramat. I mimo, że mam nauczke, ciągle łapię się na tym, że:

-No....nie jestem głodna, ale bym coś zjadła.

- Przecież jadłaś

- Jadłam, ale chciałabym tylko spróbować jak smakuje

Właśnie- a jak smakuje tłusta smażona kiełbaska, albo jak smakuje kawałek cieplutkiego jeszcze ciasta, albo jak smakuje cała masa innych rzeczy, które rujnują moje wysiłki? Smakuje wyśmienicie, najbardziej kiedy uda mi się opanować, najbardziej za czas jakiś, kiedy nadchodzi duma, że dałam radę. A najgorzej smakuje wtedy kiedy już zjem, a mój mózg robi mnie w konia i daje sygnał "Widzisz jaka jesteś głupia, a wcale Ci się nie chciało jeść, znów Cię podpuszczam, a Ty się dajesz wkręcić jak pierwsza naiwna"

hahahaaha gadam ze swoim mózgiem

Bo wszystko zaczyna się i kończy w naszej głowie. To ja podejmuje decyzję co i kiedy jem, w jakich ilościach, a czasem to nie mój żołądek jest głodny, tylko mózg dostaje masę sygnałów, piękne obrazy, zapachy, i dźwięki i reaguje na to zgodnie z tym, co do niego dociera. Coś w tym musi być, bo ni cholery nie chce mi się jeść w kwiaciarni, za to myślę o słońcu lecie, albo o ślubach ( i kieckach, w które się nie wcisnę ) a w żarłodajni o żarciu, w dziale spożywczym o żarciu, przy pieczywie- niemal mdleję z głodu nagłego itd.

A co najgorsze, czasem mam wrażenie, że tylko ja taka jestem. Szczególnie kiedy słyszę od koleżanek " Ja to jak zjem porządne śniadanie- ze dwie kanapki - to cały dzień mogę nie jeść" ( jaaaaaasne...anoreksja też ma czasem na imię jogurt, albo dwie kanapki na dzień, a czasem tak na imię ma kłamstwo , sprawiające, że ja reagująca jak człowiek pierwotny na widoki i zapachy, czuje się jak człowiek, który nie potrafi nad sobą panować, a wszyscy moi znajomi potrafią sobie cholera odmawiać, no.., może prawie wszyscy ).

Reasumując, jestem jakaś dziwna