Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Legendy głoszą, że komuś się udało.

CZEŚĆ :) 

W ten piękny piątkowy poranek pisze do Was egoistyczna Laura, 
która oczekiwała, że przyjaciele będą pamiętać o niej w urodziny, 
jak mogłam, jak mogłam, przecież to oczywiste, że nie będą.

ech, ech.

:) 

Dobra, jako że od kilku dni starsza jestem o jedną cyferkę w górę,
wzięło mnie na refleksje życiowe.
I doszłam do jednej prostej prawdy: 

I z każdym rokiem będzie tylko gorzej i gorzej i gorzej i będę potrzebowała więcej photoshopa, a do perfekcji nigdy nie dojdę. Legendy głoszą, że ktoś kiedyś doszedł i uznał, że wygląda idealnie, nie musi niczego poprawiać, nad niczym pracować.  

A przecież: 

Ciągle pracuję, a praca nad dietą, to tak naprawdę praca nad swoim charakterem.
Jest to praca syzyfowa i nie muszę się bać, że kiedyś ją skończę. Legendy głoszą, że komuś się udało i nie musiał już walczyć z apetytem, zachciankami, lenistwem.

Takie jest życie, nieprzewidywalne i dlatego wspaniałe. Robimy krok do przodu i dwa do tyłu przewracając się na drodze, po czym podnosimy się i zaczynamy od nowa. 
Popełniłam tyle błędów, ale z każdego coś wyniosłam. 
Czasami może się wydawać, że nic nie ma już sensu, że problemy są zbyt duże, że już nic nas dobrego nie spotka, a tu niespodzianka bo życie ma inne plany. 

Dzisiaj piję za to co było i za to co nadejdzie. 
Za trafne wybory i pewne kroki do przodu, za marzenia.
I z każdym dniem ED zostawiam dalej, za sobą, zasypując odciśnięte ślady szczęśliwymi chwilami, bym nie znalazła ścieżki powrotu.

A truskawki jem kilogramami!! Bo mi urosły, na działce! 

TAKIE PIĘKNE I SŁODKIE! 

<3

PA! ;*