Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Wielki dzień mierzenia // wyniki po 5 tygodniach

aj dziękuję ogromnie ! :))) tego mi było to trzeba, bo kartce niby wygląda że coś się dzieje, ale jeszcze nie widać tego na zewnątrz. Także 5 tyg męczarni za mną, ale jeszcze dużo przede mną, chociaż powtarzam sobie, że "przysłowiowo" czerwiec coraz bliżej. Z wagą mam aż taki problem od 2 lat. Po drodze byly 2 wesela przyjaciól, gdzie zawsze mówilam sobie że tym razem to się uda i nikt nie bedzie już na mnie patrzyl jak na grubasa. I ciagle ponosiłam porażki, każde wesele to był płacz, każde przygotowania płacz. Zamiast zabawy kurczowe siedzenie, żeby nikt nie widział jak wyglądam, oraz że już z otyłości nie umiem chodzić w szpilkach itd. Ale czuję, że tym razem się uda, tym razem jest inaczej. Zawsze miałam tak, że jak tylko pojawił się 1 dzień wpadki to sie załamywałam, więc robił się 2. taki sam dzień. Później w 3. stwierdzałam, że poniosłam całkowitą porażkę i to dalej nie ma sensu. Tym razem w końcu czytając wypowiedzi różnych dziewczyna na necie, że wpadki się zdarzają i grunt to żeby się z nich podnieść. Takie prozaiczne stwierdzenie, ale zawsze byłam perfekcjonistką, więc nigdy nie umiałam sobie poradzić z porażką. W końcu zaakceptowałam, że jeśli trafia mnie szlag i zjem plasterek sera żółtego o 21.00 (albo 3...) to nie przekresliłam swoich dotychczasowych osiągnięć, tylko jest kolejny dzień i zaczynamy walkę od nowa.