Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Wszystko albo nic

Dzisiaj bardzo emocjonalny dzień. Niedługo ruszam z moją stroną na FB i generalnie rozpoczynam nową działalność stricte związana  z moim doświadczeniem i wykształceniem i oczywiście mam milion wątpliwości i blokad przy, których odchudzanie wydaje się być pestką. Miało ruszyć dzisiaj, strona powstała ale na stronie nic. Nie mogłam się skupić, nie mogłam się przemóc. Może dlatego, że za dużo emocji. Wieczorem wciągnęłam puszkę groszku konserwowego ale już mnie bardzo nosi. A że pogoda do d... to i się nie wybiegałam.

Dzisiaj zdarzyły się dwie rzeczy, które mocno wybiły mnie z rytmu dnia. Pierwsza to okropny wypadek samochodowy. Jeśli ktoś z Was mieszka w Warszawie to zapewne słyszał o wypadku na Grochowskiej. Poszłam do paczkomatu odebrać przesyłkę, zdążyłam odejść może z 20 m gdy za plecami usłyszałam tak potworny huk, że myślałam, że coś się zawaliło lub wybuchła jakaś bomba , gaz... Pędzący z prędkością dobrze ponad 100 km/h Grochowską samochód, odbił się od jadącego na sąsiednim pasie audi , zakręcił podwójnego bączka na jezdni i wyrżnął w przystanek tramwajowy kosząc wiatę, która przewróciła się na stojący akurat na przystanku tramwaj , a następnie skosił biletomat i zaklinował się pomiędzy ową wiatą i leżacym biletomatem. Kierowca wysiadł... i zwiał. Wysiadły tez dwie młode dziewczyny , na oko w wieku mojego syna...

Byłam w szoku, ręce mi drżały, jaki  cudem oni przeżyli - nie wiem. Kierowcę złapano po chwili, był kompletnie pijany. Gdyby audi jechało lewym pasem a on prawym, i też by się odbił - uderzyłby w grupkę ludzi czekających w kolejce do paczkomatu. Nigdy, przenigdy nie zrozumiem jak można wsiadać w samochód po alkoholu. Nawet mi go chyba nie żal, że  przefikał sobie życie. Prawdopodobnie trochę posiedzi a i po kieszeni dostanie bo firma ubezpieczeniowa raczej mu tego nie daruje ( tramwaj, wiata, biletomat,barierki, uszkodzona nawierzchnia itp). Nie będę osądzać, nie znam historii tego człowieka ale nie zrozumiem nigdy... Wielokrotnie się zastanawiałam, jeżdżąc w pracy bardzo dużo samochodem, ilu takich naćpanych, pijanych, gadających przez komórki jest dookoła mnie. W ubiegłym roku straciłam mój kochany samochód - Hankę ( Honda ). Jadąca za mną babka , z ogromną prędkością uderzyła w mój tył a ja zawiesiłam się na haku samochodu przede mną. Zrobiła z Hanki kanapkę a ze mnie i z mojej pracownicy farsz... Szczęśliwie nic nam się nie stało ale samochód poszedł do kasacji. Pozbawiła mnie możliwości pracy i znacznej kasy bo samochód był ciągle w kredycie więc z ubezpieczenia dostałam grosze...

A drugi emocjonalny moment - chwilę później to adpocja Andzi. Andzia ( tak ta od wcinania papieru ) znalazła kochający domek. Bardzo mili Państwo zabrali ją do Łodzi. Była taka przerażona i na nic się zdały moje tłumaczenia, że od teraz będzie już szczęśliwa zawsze. Nie obyło się bez łez wzruszenia. 

To już trzeci kociunio, którego oswoiłam, nauczyłam miłości i przygotowałam do pójścia do nowego domu. Zostałyśmy z Kolą same i cóż.. czekamy na nowego współlokatora, który pewno przyjedzie do nas po majówce. 

I tak start mojego Funpage odwleka się w czasie. Bo ja ciągle, wiele rzeczy robię " wszystko albo nic". Pisałam już o tym tutaj, żeby nie być zero jedynkowym. W odchudzaniu mi się to udaje- wolę gorzej czy słabiej wykonany trening niż nie zrobiony wcale. Wolę się skusić na lody niż męczyć się całe popołudnie a potem się i tak nawpieprzać. Ale w innych dziedzinach idzie mi ciężko. 

Myślenie wszystko albo nic jest złą cechą perfekcjonizmu, Ileż to ja rzeczy robiłam na ostatnią chwilę po nocach bo przygotowanie do ich zajęło mi całą wieczność. Teraz też tak mam - za głupi post, niedobre zdjęcie, za długo, za krótko itp itd. A przecież niezależnie od tego co tam wrzucę dla jednych będę autentyczna , prawdziwa i ok a innym się nigdy nie spodoba. Zawsze robiłam albo dobrze albo wcale... Tyle, że to " dobrze" jest przecież bardzo subiektywne .  Jesteśmy przecież wszyscy  bardzo subiektywni w naszych ocenach. Przeciętność lub zwyczajność wzbudza pogardę. W swoim umyśle niezdrowy perfekcjonista minimalizuje sukces, a porażkę wyolbrzymia. Jeden mały błąd może szybko przemienić się w wielkie niepowodzenie. Przejawiam  aż za wiele ambicji w każdej dziedzinie, stąd często jestem rozczarowana sobą i wszystkim dookoła ( patrz trening Vitalii:D) Ale powoli się uczę, chciałabym wykonywać poważne zadania ale wiem, że muszę zacząć od tych małych. Do czego i Was namawiam.

Jutro ważenie.. Nie będzie pewno  dużej zmiany ale zobaczymy ...

Jak Wam idzie odchudzanie? Jak sobie radzicie? Jest ktoś z Was perfekcjonistą i w związku z tym czuje dodatkową trudność? Podzielcie się w komentarzach...