Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
O motywacji...I beznadzieji

moja lista zadań jest długa na kilometr. Cały dzień jadłam czekoladę,  bo posiłku normalnego znów nie mogłam przełknąć.  Juz, już myślałam,  że wychodzę z depresji,  ale to niemożliwe. Jak lekarka się dowiedziała co się stało,  przypisana mi silne prochy...ale nie chce brać i pewnie za to wszystko się we mnie sypie. Wczoraj steperek 35 min, skończyłam po północy. Nie spałam do 2 rano, dzieci od 6 wstały.  Potem praca, odebrać dzieci, i jak padlam na sofę to się nie podniosłam.  idę zjeść owsianke, bo mi żołądek się buntuje. Z jednej strony nie mam siły żyć.  z drugiej strony, przecież mam tak dobrze....Wiedziałam,  że umrze, ale i tak to był cios, i to tuż przed świętami.  Teraz, kiedy mam prawdziwy powód żeby być w depresji,  chyba już wyczerpał am wszystkich cierpliwość i tylko czekać aż cała reszta mego świata się zawali. Mam wypisane na kartce takie proste zadania jak zmyć naczynia i wziąć prysznic...a i tak nie daje rady nic osiągnąć.