Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Zdjęć kilka...

...naszej małej Pijawki :)


Tuż po urodzeniu.


Zośka ma 7 godzin. Nie wiadomo, kto bardziej zmęczony porodem - ona, czy jej Mama ;)


Jeszcze w szpitalu.


Co się śni takiemu brzdącowi?


Szczęśliwy Tato :) Jeszcze przed pępkowym... ;)


A to dzisiaj, w bujaczku od Cioci Agi i Wujka Tomka :)

Teraz się siebie uczymy. Karmię Małą Ziabę piersią, co - jak niektóre z Was wiedzą - jest niełatwe i dosyć bolesne. Przynajmniej na początku. Ponoć tylko na początku... ;) I tej wersji będę się trzymać.
Zosieńka sporo śpi (i oby jej tak zostało!!!) - potrafi nie piszczeć o jedzenie nawet i 5 godzin, więc mam szansę trochę pospać :) Co prawda woli spać w dzień a w nocy testować siłę płucek (oj, zdrowe ma płucka...), ale się nie czepiam, jeszcze się nauczy ;)
Maciuś wziął w pracy wolne, żebyśmy mogli pobyć razem. Mam cudownego chłopa, coraz bardziej utwierdzam się w przekonaniu, że lepiej trafić nie mogłam :) Chwalę go, bo mam i za co - przy porodzie był nieoceniony (gdyby nie on i położna p.Ola, to pewnie do dzisiaj bym nie urodziła...), teraz jest na miejscu i świetnie potrafi się odnaleźć - i przewinie Zosię (niezależnie od pory dnia czy nocy...) i ją kąpie (jak na razie tylko on ją kąpał :)), obiad ugotuje, na zakupy pójdzie i w chwili mojej słabości cierpliwie czeka, aż mi smutki  przejdą i jeszcze dwadzieścia róż do domu przywlecze :)
O porodzie pisać (i myśleć) nie chcę, kiedyś może do tematu wrócę. Zresztą - same wiecie, jak to jest. Ale szpital w Wejherowie polecam z czystym sumieniem. Naprawdę, warunki i opieka na wysokim poziomie. Kolejne dziecko też będzie miało w metryce "Wejherowo" ;)
Teraz powoli do siebie dochodzę, przestawiam się na zupełnie inny rytm życia. Jutro chcę iść na ściągnięcie szwów, na razie mam niejaki problem z chodzeniem i siedzeniem ;) Ale chyba się goi :)
Wagowo sama nie wiem - wczoraj widziałam 69,5 kg (jak wróciłam do domu miałam 71,7 kg). Jeszcze pewnie mi trochę zniknie, ale i czeka mnie mnie nieco pracy. Nic to. Dałam radę półtora roku temu, dam i teraz. Znaczy - nie tak od razu "teraz", poczekam do zakończenia połogu ;) Brzuch mi się kurczy, ale i tak wyglądam nieco ciążowo - ale to też zupełnie normalne.
Czasem mnie dopada przerażenie, że sobie nie poradzę, że mnie to przerasta - ale chyba każda nowoupieczona mama przez to przechodzi. Dobrze, że mam takiego fajowego chłopa... :)
I tym optymistycznym akcentem kończę i idę karmić Zosię :)

Buziaki niedzielne!