Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Raz górek, raz dołka...

...czyli walki z hormonami ciąg dalszy. Nie dość, że zatruwają mi radość życia czyniąc je szarym, burym i rozmemłanym, to jeszcze tworzą "wulkany" na mojej twarzy i psują mi cerę. Znów mi nieco niefajnie, dlatego siedziałam cicho - w moim przypadku wcale nie jest lepiej, jak się "wygadam". Lepiej, jak dziób otwieram i żale wylewam w momencie wygrzebywania się z dołka, bo  jak ktoś mnie pociesza robiąc mi wyrzuty w stylu: "masz przecież wszystko - dom, męża, dziecko, pracę - niektórzy nie mają nic a tobie jeszcze źle", to przynajmniej robię sobie mniejsze jazdy, że jestem niewdzięczna i nie umiem docenić tego co mam. Zresztą - jak mi źle, to nie chcę przesadnie tego roztrząsać, po co dodatkowo jeszcze wałkować tematy, które mi robią qq? Poza tym - na hormony samo gadanie nic nie pomoże. No bo przecież to hormony są winne a nie moja pokręcona psyche, prawda? ;)

Zosieńka daje czadu. Słabo sobie radzę.

Wagowo dalej nie wiem ile mam (nietypową baterię mam w wadze i wciąż zapominam wydłubać i zanieść do sklepu i powiedzieć "taką poproszę") - więc paska nie tykam. Mam nadzieję, że nie wzrosła, bo obwody - jak na złość - poszły w górę, grrrr....

Zawzięłam się na to A6W i to jako jedyne mi ostatnio wychodzi. Dzisiaj 13 dzień. Co prawda nie bardzo widzę efekty, ale skoro mam zakwasy i sapawkę  w trakcie ćwiczeń, to chyba w końcu zadziała. No nic, nawet jeżeli nie będę miała płaskiego brzucha, to i tak wzmocnię mięśnie, spalę trochę tłuszczu i będę miała satysfakcję. Chociaż tyle.

Buziaki sobotnie.