Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Nie postanawiam...

Nie lubię postanowień. Coś w stylu: "Od nowego roku rzucę palenie, męża albo 10 kg" jest bez sensu. Jeśli czegoś się chce, jeśli coś chce się osiągnąć, to trzeba działać od razu, bez czekania na 1 stycznia, niedzielę, albo trzy środy w kupie. 

Działaś i potem chwalić się tym, co się osiągnęło. Wiem z autopsji, że planowanie długoterminowe można sobie w buty wsadzić, co przy moim wzroście metr z rączką w górze i w kapeluszu może mieć jakieś pozytywne rezultaty :D Pół roku temu wzięłam udział w kilku wyzwaniach. 2 zakończyłam sukcesem, Były to wyzwania 500 minut ćwiczeń w miesiącu lipcu i sierpniu. W każdym wynik podwoiłam. I od września się zaczęło. Ciągle jakaś przeszkadzajka. Kręgosłup nie pozwolił mi osiągnąć wyzwania z plankiem, ostrogi piętowe wyautowały mnie z ćwiczeń w ogóle i zawaliłam 15 kg do końca roku. 

Mało brakowała a wigilię spędziłabym w szpitalu. Na szczęście wyszłyśmy z córką dzień przed i święta całkiem normalne i rodzinne. Jak już pisałam u córki uaktywniła się padaczka. Od 30 listopada walczyła z ponad stoma napadami dziennie. Nie odpuszczało więc skończyło się na prawie 2 tygodniach w szpitalu. Nigdy nie wiadomo co się zdarzy. Dlatego w tym nowym roku nie będę nic planować, nic zakładać, nic deklarować. Niech się dzieje. 

Mam taki oto sprzęt (kupiona dla córki do rehabilitacji). Lubię chodzić, więc będę korzystać. Wszystkiego dobrego w Nowym Roku!!!