Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Stanęłam dziś przed ścianą....

Myślałam że dzisiejszy dzień będzie tak samo pozytywny jak cały tydzień .Słonko dzisiaj świeci ,waga pomalutku spada z uroków wolnego korzystam .Po śniadaniu i wypitej kawce adidasy na nogi i w drogę .

Trening zaliczony ,kąpiel wzięta i na zakupy do sklepu .Wszystko grało do momentu jak nie stanęłam przy kasie na stanowisku monopolowym .Już wczoraj dzwonek w głowie mi się odezwał jutro piątek wódkę trzeba kupić ale skoro go zignorowałam myślałam że  wszystko będzie ok .Jednak ok nie jest .Pani zakupy mi kasuje a ja jak w hipnozie przed ścianą płaczu gapie się na butelki .

Momentalnie w głowie się trybiki włączyły i Pani mistrzyni kalkulacji zaczyna kalkulować .Jak kupie butelkę będzie mało ,kupie dwie to w niedziele i tak zostanę bez alkoholu -ale się przecież odchudzasz -to nic dwa drinki to śniadanie ,jak wypije butelkę to najwyżej obiadu nie zjem albo dwa razy na trening pójdę .Jedna kanapka to tyle wódki  a kotlet to tyle .Po prostu masakra .

W ogólnym rozrachunku wódki nie kupiłam ,  jednak po powrocie do domu jak usiadłam i zaczęłam o całej sytuacji myśleć bez ekscytacji -prawie się popłakałam-do jakiego  stanu się doprowadziłam .Pojęcia nie mam jak sobie problem rozwiązać silna wola to za mało .

Jedyne co mi przyszło do głowy - wygrzebałam z szafy moje stare spodnie , jak je nosiłam to nie tykałam alkoholu tylko sport uprawiałam .

Jedne nosze ,drugie nosiłam .

Po prostu brakuje mi słów żeby wyrazić jak się czuje ,mam tylko nadzieję że to moje odbicie to nie było samo dno i dam radę 

TRZYMAJCIE ZA MNIE KCIUKI TAK JAK JA TRZYMAM ZA WAS